De witte wondere wereld van Antarctica
Door: Paola van Bergen
Blijf op de hoogte en volg Paola
02 December 2012 | Argentinië, Ushuaia
Hoi allemaal,
Na 12 dagen afgesneden te zijn geweest van de bewoonde wereld, heb ik weer voet gezet op het vaste land. De Engelstalige wereld van de expeditiecruise naar Antarctica is ingeruild voor de Spaanse wereld van Ushaia. Dat is weer even omschakelen.
Antarctica is tweemaal zo groot als Australie en met deze cruise gaan we een heel klein stukje van het schiereiland zien. Ga er maar lekker voor zitten, want ik vrees dat dit een lang verslag gaat worden.
Op 22 november scheep ik in op de Sea Spirit. Een schip van 90 meter lang met 6 decks waar 112 passagiers op mee kunnen. Er zitten slechts 70 passagiers op de boot en 67 personen aan crew en staff. Het schip is veel luxer dan ik me had voorgesteld en ik blijk qua kamer geupgrade te zijn. Ik deel een prachtige kamer met een ontzettend aardige vrouw uit Canada, Allison.
De eerste twee en een halve dag is het alleen maar varen op open zee; de beruchte Drake Passage waar in het verleden al veel schepen zijn vergaan. Je wordt continue vermaakt tijdens de reis. Safety briefing staat voorop. Ook worden de reispillen, laarzen en gele poolparka´s uitgedeeld. Allison en ik dopen onzelf tot de twee bananen. De biologen die mee zijn in de staf geven lezingen over zeevogels, pinguins etc. etc. We hebben een milde Drake oversteek met slechts golven van vier meter. Voor mij is het in ieder geval genoeg om horizontaal op mijn bed te blijven liggen. Het is geen echte zeeziekte, maar lekker is anders. Met crackers en appels probeer ik mijn maag vol te houden en dat gaat redelijk. In plaats van pillen heb ik een scopoderm pleister achter mijn oren geplakt en die werken goed. De tweede dag op de Drake doorsta ik prima. Je gaat er wel slecht (ja, ja .... NOG slechter) van zien, maar dat maakt niets uit.
Vanaf nu wordt het genieten van alles! De keuken op het schip is prima. Drie keer per dag worden we vetgemest en de hele dag door kan je in de bar drinken wat je wil, staan er koekjes en fruit en rond vijf uur in de middag lekkere snacks. Het is werkelijk een enorme verwennerij op dit schip met alleen maar enthousiaste mensen. Een grote blije familie zeg maar. Er heerst een ontzettend positieve sfeer op het schip. Omdat we nog op open water zijn, is er genoeg tijd om elkaar te leren kennen en introductie te krijgen voor de activiteiten die komen gaan. Ik heb geboekt voor kamperen, maar blijk niet op de lijst te staan. Weer even een schrikmoment. Maar omdat ik kan aantonen dat ik gereserveerd en betaald heb, krijg ik het laatst beschikbare plekje toegewezen. JIPPIE!!!!!
Op 25 november is het de eerste dag in Antarctica. Met een extreem blauwe lucht maken we onze eerste landing in Paradise Bay.
Gehuld in regenbroek, speciale gedesinfecteerde laarzen, gele parka en reddingsvest word je met een zodiac naar het vaste land gebracht. Als je het schip verlaat moet je jezelf afmelden met een soort pinpas, en als je weer terugkomt, meld je jezelf weer aan. Zo weet de staf zeker dat iedereen weer terug is gekomen van het vaste land.
Jammergenoeg lukt het me op dit moment niet om foto´s te downloaden, maar je weet niet wat je ziet. Een wit landschap met een zwarte zee zonder een golfje erin, zodat het een spiegel lijkt. Waanzinnig mooi. Met de sneeuwschoenen maken we een wandeling en ontmoeten we de eerste Gentoo pinguins. De pinguins zien de mens niet als een bedreiging en komen nieuwsgierig als dat ze zijn heel dichtbij. Zoooo leuk. Daarna doen we een rondje door de baai met de zodiac om de ijsbergen van dichtbij te zien en zeehonden (Crabeater en Weddel seal) te spotten.
Op dezelfde dag maken we een tweede landing in Neko Harbour. Dit is de favoriete plek van de expeditieleider Shane. Een stoere man met baard die je zo neer zou zetten in een of andere zeerovers film :). Het uitzicht op witte gletsjers en het zwarte spiegelende water is hier zo mogelijk nog mooier. En het krioelt hier van de gentoo pinguins die druk bezig zijn met paren en nesten bouwen. Het is prima uit te houden liggend in de sneeuw en genietend van waar de pinguins heel de dag druk mee zijn. Omdat het weer vandaag zo fantastisch mooi is, besluit de staf dat dit onze plek is om te overnachten op Antarctica. Met 30 mensen worden we achtergelaten in Neko Harbour. Met een schop graaf je een kuil om in te liggen (hoe luguber), matje op de sneeuw en daarop een speciale slaapzak waar een tweede slaapmatje in is gelegd met aan de buitenkant een ivvy bag om te beschermen tegen de kou. Ik heb drie paar sokken aan, vier broeken en vier lagen bovenkleding. De gele parka doet dienst als deken. Zooooo grappig aan pinguin highway te liggen. Heel de nacht lopen de pinguins heen en weer langs je slaapzak. Slapen doe ik nauwelijks. Veel te leuk om te kijken wat er allemaal gebeurt en echt comfortabel is dit bed natuurlijk niet. Een geweldige ervaring om mee te mogen maken! Kijken naar de pinguins met op de achtergrond het onweergeluid van afbrekende gletsjers.
Nadat we de volgende dag zijn opgehaald, gaat de koers naar Horn Bay. Het weer is veranderd en de baai is niet toegankelijk vanwege de vele ijsvorming. Dat betekent dat plan B uitgevoerd gaat worden, een zodiac cruise langs gletsjers. Niet spectaculair, maar wel weer fantastisch bedacht van de staf om midden op het water de ´Antarctica bar´ te hebben waar we worden verwend met warme chocomel en Baileys.
´s Middags breekt de zon weer door en is het mogelijk om te landen op onze derde landingsplaats, Cuverville Island. Voor degene die in IJsland zijn geweest kan ik hier jullie een klein beetje een voorstelling van geven. Het is hier Jokulsarlon keer honderd. Een enorm gletsjermeer met drijvende ijsschotsen en ijsbergen die tot de meeste fantastische ijsbeelden zijn gevormd. Ook hier verblijft een grote kolonie gentoo pinguins en tijdens de zodiac cruise spotten we een zeeluipaard.
Eenmaal terug op het schip staat ons weer een verrassing te wachten, er is een Antarctica bbq buiten op het dek. De staf is gekleed in hawai outfit en we eten gewoon buiten op het dek waar een aantal in de whirlpool zitten met een cocktail. Een rare gewaarwording, maar wel helemaal leuk. Ik trek veel op met Allison, maar ook met Theresa en David uit Schotland die ik al eerder in het Nationaal Park van Tierra del Fuego heb ontmoet. Super aardige mensen en de sfeer is echt zo gezellig onderling.
Bij de start van onze reis heeft Shane ons verteld dat het gemiddelde aantal dagen met zon 1 op de 5 is. Wat een enorme bofkonten zijn wij dat we op de derde dag weer met een blauwe hemel en felle zon wakker worden. De vierde landing vindt plaats bij Port Lockroy dat in het verleden door de Britten werd gebruikt als onderzoekstation. Hier is nu een museum en een postkantoor van gemaakt. Het museum geeft een beeld van hoe de wetenschappers hier geleefd hebben. En een van die wetenschappers is Nigel die deel uitmaakt van de staf op het schip. Hij kan fantastische verhalen vertellen over zijn leven op Antarctica. Uiteraard verstuur ik vanaf hier een ansichtkaart. Ben benieuwd hoe lang die onderweg zal zijn. Op het postkantoor werkt een Nederlandse vrouw. Zij is uitgekozen om hier voor vier maanden te wonen en werken. Ze woont in een soort rolloods zonder verwarming, zonder douche, zonder toilet ....... Dat is pas back to basic. Twee weken geleden is het postkantoor open gegaan en moesten ze twee meter sneeuw uitgraven. Verbazingwekkend hoe snel alles wegdooit in de zomer. Gelukkig is het nu nog wit allemaal, maar over een tijdje is het bruin en blubber.
Na Port Lockroy gaan we naar Joubla Bay waar naast gentoo pinguins ook de blue eyed shag woont. Ik heb echt een fantastische foto van deze vogel gemaakt!! Verder ligt hier een oud walvisskelet van tig meter.
De reis wordt vervolgd richting Lemaire Channel. Alles is hier vernoemd naar ontdekkingsreizigers of politieke luitjes die de ontdekkingsreis hebben mogelijk gemaakt. We varen door de witte wondere wereld van bergen tot 1000 meter hoog, enorme gletsjers en natuurlijk ijsschotsen en ijsbergen.
Door de vele ijsvorming is Lemaire Channel te gevaarlijk om met het schip doorheen te varen. Wederom wordt plan B ingeschakeld = de zodiac cruise langs prachtige ijsbergen en naar zeehonden die lui liggen te zijn op de ijsschotsen.
Terug aan boord wordt de polar plunge georganiseerd. Mij niet gezien, maar er zijn meer dan 20 passagiers die het aandurven om in het water te springen dat 2 graden is. Brrrrrrrr. Wat een bikkels!!
Tijdens het diner gebeurt er ook weer iets grappigs. Over de radio worden continue berichten gegeven over waar we zijn en wat er te zien is. Tijdens het diner wordt omgeroepen dat er orka´s en minky whales te zien zijn. Echt de hele eetzaal loopt leeg ............... Sneu voor de mensen die in het restaurant werken, maar wel hilarisch om iedereen naar de decks te zien sprinten om niets te missen.
Op de vierde dag in Antarctica maken we de vijfde landing op Danco Island. Het wordt bijna saai dat het weer een blauwe lucht met felle zon is ..... Waar is het Antarctische weer gebleven???? Haha. Een pittige wandeling op de sneeuwschoenen geeft een prachtig uitzicht op witte bergen, blauwe gletsjers (hoe ouder het ijs, hoe blauwer het is) en zwart water (hoe dieper, hoe donkerder). En uiteraard weer de ijverige gentoos.
´s Middags cruisen we met de zodiacs in Wilhelmina Bay (vernoemd naar onze koningin). Ik heb dit keer het geluk om in de boot van Kyle te zitten die de professionele fotograaf van de staf is. Hij geeft geweldige tips om foto´s te maken. Als enige zodiac spotten wij een minky whale en we gaan veel te laat terug naar het schip. Op het moment dat we bijna bij het schip zijn, volgt er spectaculair nieuws over de radio. Er is door Jimmy een emperor pinguin gespot. Die leeft hier normaal gesproken helemaal niet. Jimmy maakt deel uit van de staf en heeft in Vancouver een whalewatching bedrijf. Hij spot alles aan dieren in het water ...... Dus in vliegende vaart naar de Emperor die wel 90 centimeter groot kan worden. Zelfs voor de stafleden is dit een uniek moment en voor velen de eerste keer dat ze deze pinguin zien. ´s Avonds worden we nog een keer getrakteerd op orka´s en minky whales rond het schip (wederom weggerend van het diner). Wat een prachtige afsluiting van Antarctica, want morgen zijn we bij de Zuid Shetland eilanden.
En wat een toeval ..... Eenmaal bij de Zuid Shetland eilanden worden we getrakteerd op heus Antarctisch weer; wind, kou en sneeuw!!! Dit hoort natuurlijk bij zo´n trip en ik ben ontzettend blij met deze weersomslag op de laatste dag. En velen met mij, waaronder expeditieleider Shane nog het meest.
We varen naar Deception Island waar restanten van een woongemeenschap te zien zijn met een walvissen fabriek en vliegveld. Als we Deception Island binnen willen varen is de kapitein verrast door het vele landijs in de krater. Dit is echt een hoogtepunt van de reis. We varen zo op het landijs af, waarbij je denkt ........ oh oh ..... wat gaat hier gebeuren. Het schip is geen ijsbreker, maar met een heel rustige snelheid vaart de boot door het landijs dat een halve meter tot een meter dik is. Fantastisch om het scheurende ijs te zien en te horen. Ongeveer al het personeel van het schip staat op het dek. Dat bewijst absoluut hoe uniek deze gebeurtenis is. We varen een rondje om van afstand naar de restanten te kijken, maar kunnen niet aan land vanwege het vele ijs. Voor de zoveelste keer komt plan B op tafel. En wat voor een ......
We gaan landen op Bailey Head!!!! Een van de moeilijkste landingen waar zelfs de stafleden nog nauwelijks geweest zijn. Je hebt hier zwart lava strand en het is een paradijs van de kinband pinguins. Die zijn zooooooooooo grappig om te zien. Er zitten er hier wel 200.000. Echt fantastisch om te zien. Deze pinguins worden mijn symbool van Antarctica. Je ziet ze uit de zee komen, het land op klauteren, stenen zoeken om een nest te bouwen en een enkeling zit al op z´n ei. Dit is echt zo´n geweldige bonus tijdens deze reis. Pinguins zijn hier de baas, dus wij maken ons als bezoekers volledig ondergeschikt aan wat de pinguins ons hier laten zien.
De laatste (7e!!) landing van de reis is in Half Moon Bay. We worden kletsnat in de Zodiac en vandaag waardeert iedereen de gele poolparka enorm. Op dit eiland zijn veel vogels te zien en er leven drie soorten pinguins door elkaar (gentoo, kinband en Abelie). Wat een prachtige afsluiting van de reis om in Antarctische omstandigheden deze dieren voor de laatste keer te zien.
Nu maken we ons op voor de terugreis. Alle verhalen worden enthousiast gedeeld in de bar. Hier kan je heel de dag door van alles bestellen aan drank en hapjes (all inclusive). De mooiste foto´s kan je op de pc in een aparte folder zetten, waar Yuki (iemand van de staf) een dvd van maakt die iedereen na afloop van de reis mee krijgt.
De terugreis verloopt voor mij exact hetzelfde als de heen reis.
De eerste dag Drake Passage is verre van fijn. Dus mijn bed is mijn grootste vriend op deze dag. Tegen windsnelheden van 65 mijl en golven van 13 meter is mijn maag niet bestand. Opvallend is ook dat alle kotszakken die in de gangen hingen allemaal weg zijn ...... Kennelijk volop in gebruik.
Doordat ik horizontaal blijf liggen heb ik echter relatief weinig last.
En de tweede dag gaat het weer prima. De zee is rustiger en ik eet weer volop mee van al het lekkere eten dat wordt geserveerd. Dat zal ik gaan missen zeg.
Verder zijn er weer lezingen van de biologen over orka´s, wonen op Antarctica etc. Je hoeft je echt geen moment te vervelen.
Als extra extra bonus van deze reis maakt de kapitein uit Oekraine het mogelijk om langs Cape Horne (ja,ja. Hollands glorie vernoemd naar de plaats Hoorn) te varen. Dat is lang niet altijd mogelijk, maar wij krijgen toestemming om tot 2 mijl te naderen. Deze meest beruchte kaap is vandaag opvallend rustig. We blijven tegen elkaar zeggen how lucky we zijn tijdens deze reis.
Voor de laatste keer geeft Shane een recap. Elke dag was er een samenkomst waarbij hij terugblikte op de dag van vandaag en vooruitkeek op de dag van morgen. De recap van vandaag gaat over de gehele reis, waarbij Shane er geen geheim van maakt hoe uniek en compleet het deze keer is geweest.
De recap eindigt met het tonen van de dvd van de ongeveer 100 mooiste / leukste foto´s die zijn geselcteerd uit 1500 inzendingen. Hoe trots ben ik dat er ongeveer 10 van mijn foto´s geselecteerd zijn :))). De nieuwe camera doet het goed!
Zoals we op de heenreis captain´s welcome met een cocktail hadden, zo hebben we vanavond captain´s farewell met cocktails. Deze exepditiecruise is echt een enorme verwennerij, waarbij de staf ontzettend hard zijn best heeft gedaan om er iets moois van te maken en dat is absoluut gelukt!
Ik kijk terug op een fantastische ervaring, maar ben ook weer blij om voet op het vaste land te zetten.
Op naar meer moois dat komen gaat .............. Op naar Chili.
Hasta la vista
Na 12 dagen afgesneden te zijn geweest van de bewoonde wereld, heb ik weer voet gezet op het vaste land. De Engelstalige wereld van de expeditiecruise naar Antarctica is ingeruild voor de Spaanse wereld van Ushaia. Dat is weer even omschakelen.
Antarctica is tweemaal zo groot als Australie en met deze cruise gaan we een heel klein stukje van het schiereiland zien. Ga er maar lekker voor zitten, want ik vrees dat dit een lang verslag gaat worden.
Op 22 november scheep ik in op de Sea Spirit. Een schip van 90 meter lang met 6 decks waar 112 passagiers op mee kunnen. Er zitten slechts 70 passagiers op de boot en 67 personen aan crew en staff. Het schip is veel luxer dan ik me had voorgesteld en ik blijk qua kamer geupgrade te zijn. Ik deel een prachtige kamer met een ontzettend aardige vrouw uit Canada, Allison.
De eerste twee en een halve dag is het alleen maar varen op open zee; de beruchte Drake Passage waar in het verleden al veel schepen zijn vergaan. Je wordt continue vermaakt tijdens de reis. Safety briefing staat voorop. Ook worden de reispillen, laarzen en gele poolparka´s uitgedeeld. Allison en ik dopen onzelf tot de twee bananen. De biologen die mee zijn in de staf geven lezingen over zeevogels, pinguins etc. etc. We hebben een milde Drake oversteek met slechts golven van vier meter. Voor mij is het in ieder geval genoeg om horizontaal op mijn bed te blijven liggen. Het is geen echte zeeziekte, maar lekker is anders. Met crackers en appels probeer ik mijn maag vol te houden en dat gaat redelijk. In plaats van pillen heb ik een scopoderm pleister achter mijn oren geplakt en die werken goed. De tweede dag op de Drake doorsta ik prima. Je gaat er wel slecht (ja, ja .... NOG slechter) van zien, maar dat maakt niets uit.
Vanaf nu wordt het genieten van alles! De keuken op het schip is prima. Drie keer per dag worden we vetgemest en de hele dag door kan je in de bar drinken wat je wil, staan er koekjes en fruit en rond vijf uur in de middag lekkere snacks. Het is werkelijk een enorme verwennerij op dit schip met alleen maar enthousiaste mensen. Een grote blije familie zeg maar. Er heerst een ontzettend positieve sfeer op het schip. Omdat we nog op open water zijn, is er genoeg tijd om elkaar te leren kennen en introductie te krijgen voor de activiteiten die komen gaan. Ik heb geboekt voor kamperen, maar blijk niet op de lijst te staan. Weer even een schrikmoment. Maar omdat ik kan aantonen dat ik gereserveerd en betaald heb, krijg ik het laatst beschikbare plekje toegewezen. JIPPIE!!!!!
Op 25 november is het de eerste dag in Antarctica. Met een extreem blauwe lucht maken we onze eerste landing in Paradise Bay.
Gehuld in regenbroek, speciale gedesinfecteerde laarzen, gele parka en reddingsvest word je met een zodiac naar het vaste land gebracht. Als je het schip verlaat moet je jezelf afmelden met een soort pinpas, en als je weer terugkomt, meld je jezelf weer aan. Zo weet de staf zeker dat iedereen weer terug is gekomen van het vaste land.
Jammergenoeg lukt het me op dit moment niet om foto´s te downloaden, maar je weet niet wat je ziet. Een wit landschap met een zwarte zee zonder een golfje erin, zodat het een spiegel lijkt. Waanzinnig mooi. Met de sneeuwschoenen maken we een wandeling en ontmoeten we de eerste Gentoo pinguins. De pinguins zien de mens niet als een bedreiging en komen nieuwsgierig als dat ze zijn heel dichtbij. Zoooo leuk. Daarna doen we een rondje door de baai met de zodiac om de ijsbergen van dichtbij te zien en zeehonden (Crabeater en Weddel seal) te spotten.
Op dezelfde dag maken we een tweede landing in Neko Harbour. Dit is de favoriete plek van de expeditieleider Shane. Een stoere man met baard die je zo neer zou zetten in een of andere zeerovers film :). Het uitzicht op witte gletsjers en het zwarte spiegelende water is hier zo mogelijk nog mooier. En het krioelt hier van de gentoo pinguins die druk bezig zijn met paren en nesten bouwen. Het is prima uit te houden liggend in de sneeuw en genietend van waar de pinguins heel de dag druk mee zijn. Omdat het weer vandaag zo fantastisch mooi is, besluit de staf dat dit onze plek is om te overnachten op Antarctica. Met 30 mensen worden we achtergelaten in Neko Harbour. Met een schop graaf je een kuil om in te liggen (hoe luguber), matje op de sneeuw en daarop een speciale slaapzak waar een tweede slaapmatje in is gelegd met aan de buitenkant een ivvy bag om te beschermen tegen de kou. Ik heb drie paar sokken aan, vier broeken en vier lagen bovenkleding. De gele parka doet dienst als deken. Zooooo grappig aan pinguin highway te liggen. Heel de nacht lopen de pinguins heen en weer langs je slaapzak. Slapen doe ik nauwelijks. Veel te leuk om te kijken wat er allemaal gebeurt en echt comfortabel is dit bed natuurlijk niet. Een geweldige ervaring om mee te mogen maken! Kijken naar de pinguins met op de achtergrond het onweergeluid van afbrekende gletsjers.
Nadat we de volgende dag zijn opgehaald, gaat de koers naar Horn Bay. Het weer is veranderd en de baai is niet toegankelijk vanwege de vele ijsvorming. Dat betekent dat plan B uitgevoerd gaat worden, een zodiac cruise langs gletsjers. Niet spectaculair, maar wel weer fantastisch bedacht van de staf om midden op het water de ´Antarctica bar´ te hebben waar we worden verwend met warme chocomel en Baileys.
´s Middags breekt de zon weer door en is het mogelijk om te landen op onze derde landingsplaats, Cuverville Island. Voor degene die in IJsland zijn geweest kan ik hier jullie een klein beetje een voorstelling van geven. Het is hier Jokulsarlon keer honderd. Een enorm gletsjermeer met drijvende ijsschotsen en ijsbergen die tot de meeste fantastische ijsbeelden zijn gevormd. Ook hier verblijft een grote kolonie gentoo pinguins en tijdens de zodiac cruise spotten we een zeeluipaard.
Eenmaal terug op het schip staat ons weer een verrassing te wachten, er is een Antarctica bbq buiten op het dek. De staf is gekleed in hawai outfit en we eten gewoon buiten op het dek waar een aantal in de whirlpool zitten met een cocktail. Een rare gewaarwording, maar wel helemaal leuk. Ik trek veel op met Allison, maar ook met Theresa en David uit Schotland die ik al eerder in het Nationaal Park van Tierra del Fuego heb ontmoet. Super aardige mensen en de sfeer is echt zo gezellig onderling.
Bij de start van onze reis heeft Shane ons verteld dat het gemiddelde aantal dagen met zon 1 op de 5 is. Wat een enorme bofkonten zijn wij dat we op de derde dag weer met een blauwe hemel en felle zon wakker worden. De vierde landing vindt plaats bij Port Lockroy dat in het verleden door de Britten werd gebruikt als onderzoekstation. Hier is nu een museum en een postkantoor van gemaakt. Het museum geeft een beeld van hoe de wetenschappers hier geleefd hebben. En een van die wetenschappers is Nigel die deel uitmaakt van de staf op het schip. Hij kan fantastische verhalen vertellen over zijn leven op Antarctica. Uiteraard verstuur ik vanaf hier een ansichtkaart. Ben benieuwd hoe lang die onderweg zal zijn. Op het postkantoor werkt een Nederlandse vrouw. Zij is uitgekozen om hier voor vier maanden te wonen en werken. Ze woont in een soort rolloods zonder verwarming, zonder douche, zonder toilet ....... Dat is pas back to basic. Twee weken geleden is het postkantoor open gegaan en moesten ze twee meter sneeuw uitgraven. Verbazingwekkend hoe snel alles wegdooit in de zomer. Gelukkig is het nu nog wit allemaal, maar over een tijdje is het bruin en blubber.
Na Port Lockroy gaan we naar Joubla Bay waar naast gentoo pinguins ook de blue eyed shag woont. Ik heb echt een fantastische foto van deze vogel gemaakt!! Verder ligt hier een oud walvisskelet van tig meter.
De reis wordt vervolgd richting Lemaire Channel. Alles is hier vernoemd naar ontdekkingsreizigers of politieke luitjes die de ontdekkingsreis hebben mogelijk gemaakt. We varen door de witte wondere wereld van bergen tot 1000 meter hoog, enorme gletsjers en natuurlijk ijsschotsen en ijsbergen.
Door de vele ijsvorming is Lemaire Channel te gevaarlijk om met het schip doorheen te varen. Wederom wordt plan B ingeschakeld = de zodiac cruise langs prachtige ijsbergen en naar zeehonden die lui liggen te zijn op de ijsschotsen.
Terug aan boord wordt de polar plunge georganiseerd. Mij niet gezien, maar er zijn meer dan 20 passagiers die het aandurven om in het water te springen dat 2 graden is. Brrrrrrrr. Wat een bikkels!!
Tijdens het diner gebeurt er ook weer iets grappigs. Over de radio worden continue berichten gegeven over waar we zijn en wat er te zien is. Tijdens het diner wordt omgeroepen dat er orka´s en minky whales te zien zijn. Echt de hele eetzaal loopt leeg ............... Sneu voor de mensen die in het restaurant werken, maar wel hilarisch om iedereen naar de decks te zien sprinten om niets te missen.
Op de vierde dag in Antarctica maken we de vijfde landing op Danco Island. Het wordt bijna saai dat het weer een blauwe lucht met felle zon is ..... Waar is het Antarctische weer gebleven???? Haha. Een pittige wandeling op de sneeuwschoenen geeft een prachtig uitzicht op witte bergen, blauwe gletsjers (hoe ouder het ijs, hoe blauwer het is) en zwart water (hoe dieper, hoe donkerder). En uiteraard weer de ijverige gentoos.
´s Middags cruisen we met de zodiacs in Wilhelmina Bay (vernoemd naar onze koningin). Ik heb dit keer het geluk om in de boot van Kyle te zitten die de professionele fotograaf van de staf is. Hij geeft geweldige tips om foto´s te maken. Als enige zodiac spotten wij een minky whale en we gaan veel te laat terug naar het schip. Op het moment dat we bijna bij het schip zijn, volgt er spectaculair nieuws over de radio. Er is door Jimmy een emperor pinguin gespot. Die leeft hier normaal gesproken helemaal niet. Jimmy maakt deel uit van de staf en heeft in Vancouver een whalewatching bedrijf. Hij spot alles aan dieren in het water ...... Dus in vliegende vaart naar de Emperor die wel 90 centimeter groot kan worden. Zelfs voor de stafleden is dit een uniek moment en voor velen de eerste keer dat ze deze pinguin zien. ´s Avonds worden we nog een keer getrakteerd op orka´s en minky whales rond het schip (wederom weggerend van het diner). Wat een prachtige afsluiting van Antarctica, want morgen zijn we bij de Zuid Shetland eilanden.
En wat een toeval ..... Eenmaal bij de Zuid Shetland eilanden worden we getrakteerd op heus Antarctisch weer; wind, kou en sneeuw!!! Dit hoort natuurlijk bij zo´n trip en ik ben ontzettend blij met deze weersomslag op de laatste dag. En velen met mij, waaronder expeditieleider Shane nog het meest.
We varen naar Deception Island waar restanten van een woongemeenschap te zien zijn met een walvissen fabriek en vliegveld. Als we Deception Island binnen willen varen is de kapitein verrast door het vele landijs in de krater. Dit is echt een hoogtepunt van de reis. We varen zo op het landijs af, waarbij je denkt ........ oh oh ..... wat gaat hier gebeuren. Het schip is geen ijsbreker, maar met een heel rustige snelheid vaart de boot door het landijs dat een halve meter tot een meter dik is. Fantastisch om het scheurende ijs te zien en te horen. Ongeveer al het personeel van het schip staat op het dek. Dat bewijst absoluut hoe uniek deze gebeurtenis is. We varen een rondje om van afstand naar de restanten te kijken, maar kunnen niet aan land vanwege het vele ijs. Voor de zoveelste keer komt plan B op tafel. En wat voor een ......
We gaan landen op Bailey Head!!!! Een van de moeilijkste landingen waar zelfs de stafleden nog nauwelijks geweest zijn. Je hebt hier zwart lava strand en het is een paradijs van de kinband pinguins. Die zijn zooooooooooo grappig om te zien. Er zitten er hier wel 200.000. Echt fantastisch om te zien. Deze pinguins worden mijn symbool van Antarctica. Je ziet ze uit de zee komen, het land op klauteren, stenen zoeken om een nest te bouwen en een enkeling zit al op z´n ei. Dit is echt zo´n geweldige bonus tijdens deze reis. Pinguins zijn hier de baas, dus wij maken ons als bezoekers volledig ondergeschikt aan wat de pinguins ons hier laten zien.
De laatste (7e!!) landing van de reis is in Half Moon Bay. We worden kletsnat in de Zodiac en vandaag waardeert iedereen de gele poolparka enorm. Op dit eiland zijn veel vogels te zien en er leven drie soorten pinguins door elkaar (gentoo, kinband en Abelie). Wat een prachtige afsluiting van de reis om in Antarctische omstandigheden deze dieren voor de laatste keer te zien.
Nu maken we ons op voor de terugreis. Alle verhalen worden enthousiast gedeeld in de bar. Hier kan je heel de dag door van alles bestellen aan drank en hapjes (all inclusive). De mooiste foto´s kan je op de pc in een aparte folder zetten, waar Yuki (iemand van de staf) een dvd van maakt die iedereen na afloop van de reis mee krijgt.
De terugreis verloopt voor mij exact hetzelfde als de heen reis.
De eerste dag Drake Passage is verre van fijn. Dus mijn bed is mijn grootste vriend op deze dag. Tegen windsnelheden van 65 mijl en golven van 13 meter is mijn maag niet bestand. Opvallend is ook dat alle kotszakken die in de gangen hingen allemaal weg zijn ...... Kennelijk volop in gebruik.
Doordat ik horizontaal blijf liggen heb ik echter relatief weinig last.
En de tweede dag gaat het weer prima. De zee is rustiger en ik eet weer volop mee van al het lekkere eten dat wordt geserveerd. Dat zal ik gaan missen zeg.
Verder zijn er weer lezingen van de biologen over orka´s, wonen op Antarctica etc. Je hoeft je echt geen moment te vervelen.
Als extra extra bonus van deze reis maakt de kapitein uit Oekraine het mogelijk om langs Cape Horne (ja,ja. Hollands glorie vernoemd naar de plaats Hoorn) te varen. Dat is lang niet altijd mogelijk, maar wij krijgen toestemming om tot 2 mijl te naderen. Deze meest beruchte kaap is vandaag opvallend rustig. We blijven tegen elkaar zeggen how lucky we zijn tijdens deze reis.
Voor de laatste keer geeft Shane een recap. Elke dag was er een samenkomst waarbij hij terugblikte op de dag van vandaag en vooruitkeek op de dag van morgen. De recap van vandaag gaat over de gehele reis, waarbij Shane er geen geheim van maakt hoe uniek en compleet het deze keer is geweest.
De recap eindigt met het tonen van de dvd van de ongeveer 100 mooiste / leukste foto´s die zijn geselcteerd uit 1500 inzendingen. Hoe trots ben ik dat er ongeveer 10 van mijn foto´s geselecteerd zijn :))). De nieuwe camera doet het goed!
Zoals we op de heenreis captain´s welcome met een cocktail hadden, zo hebben we vanavond captain´s farewell met cocktails. Deze exepditiecruise is echt een enorme verwennerij, waarbij de staf ontzettend hard zijn best heeft gedaan om er iets moois van te maken en dat is absoluut gelukt!
Ik kijk terug op een fantastische ervaring, maar ben ook weer blij om voet op het vaste land te zetten.
Op naar meer moois dat komen gaat .............. Op naar Chili.
Hasta la vista
-
02 December 2012 - 20:45
Alida Blaauwijkel:
Hoi Paola,
Erg leuk je verhalen te lezen, er komen weer veel herinneringen boven, minky Wales, pinguïns fantastisch...... Fijn te horen dat je het leuk en gezellig hebt gehad.
Nu op naar Chili, veel plezier daar en zijn benieuwd naar je volgende verhaal.
Groetjes Henk en Alida. -
02 December 2012 - 20:49
Rob Reijersen:
Hey Paola. Wederom een leuk verhaal. Klinkt wel als brrrrrrrrrrr.... en dat zeeziek zijn lijkt me ook niet prettig.
Ben benieuwd naar je foto's....
Wens ik je nog een paar hele leuke weken toe... xx -
02 December 2012 - 21:17
Ilona:
Hi Meissie!
Wat een geweldige reis heb je gehad naar Antartica! Harstikke leuk om je reisverslagen te lezen. Ik kon mij wel meteen voorstellen hoe je voelt als je op een boot last krijgt van zeeziekte (had ik toen ik naar Schotland ging met de boot), maar over het algemeen gaat het beter als je horizontaal gaat liggen zoals je ook gedaan hebt! Ik ben erg benieuwd hoe je het in Chili gaat hebben....
Fijne reis en liefs, Ilona -
02 December 2012 - 21:29
Ingrid Haverkort:
Ha die Paola,
Tjonge jonge wat een fantastische reis zeg. Zit ik hier op de bank met mijn heerlijke deken over me heen jou ervaring om te slapen in een zelfgegraven kuil in de sneeuw te lezen, hoe bizar!!
Ben zooo benieuwd naar al je foto's, en dat er 10 van de 100 van jou getoond zijn tja geweldig natuurlijk!! Maakt me nóg nieuwsgieriger ha ha.
Lieve Paola, ik kan alleen nog maar zeggen: geniet, geniet, geniet!!!
dikke knuffel van mij, Ingrid XXX -
02 December 2012 - 23:17
Rachel Bos:
Wat klinkt dat allemaal geweldig zeg. Kan niet wachten om de foto`s te zien. Al ben ik bang dat het in het echie natuurlijk veel mooier is dan op de foto.
Geniet nog maar lekker van je reis XXX -
03 December 2012 - 09:36
Menno:
Hey Paola,
Wow... wat een fantastische ervaring moet dat zijn geweest. Wat geweldig dat je zoveel unieke dingen hebt mogen meemaken deze reis. Je verslag leest als een spannend verhaal. Dat schrijven gaat je goed af.
Goed te lezen dat je nieuwe camera bevalt en blijkbaar mooie foto's oplevert in jouw vaardige handen. Ik kan niet wachten je foto's te bewonderen.
Veel plezier in Chili! Xx Menno -
03 December 2012 - 10:46
Nicole:
Wat een geweldige ervaring!! En wat veel geluk gehad!! Prachtig verslag van een hele bijzondere reis! En nu door met genieten in Chili!! Enjoy!! Liefs, Nicole
ps hier ook de eerste sneeuw gevallen, vanavond maar een kuiltje graven ;-) -
03 December 2012 - 11:54
Mirjam Schut:
He schat, ik zit hier gewoon met kippenvel jouw reisverslag te lezen. Wat geweldig allemaal en wat super dat het zo'n geweldige reis is. Je krijgt wat je verdiend he? IK kijk nu alweer uit naar je volgende verslag en naar je foto's natuurlijk. dikke x en geniet ze nog -
03 December 2012 - 12:55
Marlies:
Hoi Paooltje,
Supergaaf verhaal zeg! Alles is hierboven natuurlijk alweer gezegd en ik sluit me overal geheel bij aan (maak me er in deze lunchpauze ff een beetje snel vanaf, hahahaha), maar we gaan het er als je terug bent natuurlijk uitgebreid over hebben!!! Geniet nog ff lekker verder! Héél veel plezier!
Groetjes, Marlies -
03 December 2012 - 14:04
Brigitte:
Hey Paola,
Geweldig he? een ervaring om nooit meer te vergeten.
Liefs Brigitte -
03 December 2012 - 16:46
Pieter, Esther, Jens En Wessel:
Dank u wel Sinterklaas!!!!!!!!!! -
03 December 2012 - 22:14
Wil Blom:
Hoi Paola
Wat een prachtig verhaal wat zal jij genoten hebben.En ik ook met het lezen van jou verslag.Ben zo benieuwd naar de foto's.
Nog heel veel plezier.
Liefs Wil -
04 December 2012 - 12:17
Esther :
Lieve Paola,
Met veel plezier lees ik je verslagen. Wat een super reis ben je aan het maken. Ook die Pinguins zo dichtbij je geweldig. Wat is er toch veel meer uit het leven te halen. Ontzettend trots op je en blij dat je het zo vreselijk naar je zin hebt.
Veel plezier geluk en hoop dat je nog een geweldige tijd hebt.
Liefs van mij. Esther. XXX -
04 December 2012 - 16:26
Caroline:
Wat een feest Paola! Maar dat jij met je vele 'sauna-ervaringen' geen duik hebt genomen, verbaast me een beetje. Dat ik dat nou zeg (als watje wat koudwater aangaat).
Veel plezier lieverd! x Caatje -
04 December 2012 - 20:12
Gerdoem:
En ik was er zo dichtbij !!! Jaloersmakend is je verhaal. Pinguins langs je slaapkuil, dat is denk ik het leukste stuk. En verder kan ik natuurlijk niet wachten op de Jokulsarlon x 100 foto's. En ik vind het helemaal niet erg hoor als je verslag lang en gedetailleerd is. Zo kan ik me er een veel betere voorstelling van maken (en er zelfs een lichtgroene kleur bij verzinnen). Ben benieuwd wat je nu nog van de Perito Moreno kan zeggen. Doe voorzichtig en zoek de mooie plekjes. Goet, Gerdien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
