Wonders of the West (week 1)
Door: Paola van Bergen
Blijf op de hoogte en volg Paola
05 September 2014 | Madagascar, Morondava
Mijn eerste week op Madagascar zit er bijna op. Tonga soa ..... welkom bij mijn reisverslag.
Ik hoop dat het gaat lukken om mijn verhaal in één keer te sturen, want een stabiel internet bestaat hier nog niet. Dat geldt overigens ook voor water en electra. Dat valt regelmatig uit. En als er water is, betekent dat niet automatisch warm water. Dat maakt douchen tot een redelijke uitdaging :).
Dit keer is mijn reis geen echte backpackreis. De slechte infrastructuur van dit land leent zich daar niet zo goed voor, dus heb ik de meeste hotels en excursies al vooraf geboekt; inclusief drie weken met een groepsreis van Shoestring. Daar ga ik vanaf morgen mee op pad. Dat betekent waarschijnlijk minder verrassingen, maar hopelijk niet minder avontuurlijk.
Mijn eerste week ben ik aan de westkant van het eiland. Met een privé chauffeur en gids Stella beleef ik in een Nissan Patrol 4x4 een soort Dakar. In vier dagen tijd hobbelen en schudden we 450 km. over onverharde 'wegen'. De gemiddelde snelheid is 25 km per uur.
De eerste dag gaat nog niet in de 4x4, maar in een oude Peugeot. Bestemming is de zonsondergang bij Baobab Avenue. Een laan met hoge Baobab bomen waarvan de takken als een soort wortels in de lucht groeien waarmee water wordt opgevangen om op te slaan in de stam van de boom. Ze kunnen echt héél dik worden. Vandaag is het onbewolkt en de sunset is prachtig!! Terugrijdend in het donker (electra is uitgevallen) valt ook de auto een paar keer stil. Voorbijgangers duwen ons aan, maar de derde keer lukt zelfs dat niet meer. Gelukkig gebeurt het dichtbij het hotel, dus dat laatste stuk loopt Stella met me mee. Echt gezellig ziet het er in het donker hier niet uit; laat staan als vrouw alleen.
De volgende dag begint het betere off the road werk. Van onder tot boven zit je onder de rode stof en lenzen in hebben blijkt niet altijd praktisch. Onderweg van Morondava naar Bekopaka passeren we diverse dorpen. In de route zijn twee rivieren die met primitieve pontjes overgestoken moet worden. Dat is al een belevenis op zich. Door het te lage water op een soort vlot rijden en dan met prikstokken naar de overkant gevaren worden. Heel primitief, maar het werkt wel.
Onderweg ben ik elke keer weer verbaasd hoe simpel de mensen (de stam heet hier Sakalava) kunnen leven van wat de natuur hen biedt. 70% van de bevolking van Madagascar leeft van minder dan $1 per dag (onder de wereldarmoedegrens) en de boeren in dit deel van het land behoren daar zeker toe. Het huis is een lemen of houten hut en het werk bestaat uit eten verzamelen voor de dag. Schoenen draagt men niet. Ze zijn wel heel goed in kinderen krijgen. Wat moet je anders doen als het om zes uur donker is en je enige licht een kaars is?!!
Als de kinderen een auto zien, komen ze op je afrennen en roepen ze 'Eau Vive'. Ze willen dan lege plastic waterflessen om o.a. honing en salades in te doen om weer te kunnen verkopen. Daar help je de Sakalava dus echt mee. Dat is beter dan bedelen om pennen of geld om een foto te maken.
De eindbestemming van de autorit is Tsingy de Bemaraha. Dit is karstgebergte dat door de (zure) regen is uitgesleten tot hoge spitsvormige rotsformaties. Met een klimgordel en musketons maak ik hier een wandeling van vier uur door de Tsingy Grande waarbij je jezelf op steile stukken vast moet maken aan kabels als bescherming tegen vallen. Het circuit dat wij lopen is niet geschikt voor mensen met hoogtevrees of overgewicht; soms héél smal en hangbrug op 70 meter hoog. Gids Gilbert vertelt over het door UNESCO beschermde werelderfgoedpark en de dieren die er leven. Helaas zien we die niet veel, want die hebben bij 30 graden geen zin om zich te laten zien. De klim- en klautertocht is erg leuk, maar van het gebergte zelf had ik meer verwacht. Ben denk ik teveel verwend met The Pinnacles in Maleisië.
De volgende dag varen we met uitgeholde boomstammen (elke familie heeft hier zo'n piroque) naar grotten met stalacieten. Daarna rijden we dezelfde weg terug als de heenreis. Mijn motto is 'nooit dezelfde weg terugnemen', maar hier heb je die keuze niet.
Alhoewel ik het eten hier niet bijzonder vind tot nu toe, eet ik een geweldige zebu carpaccio bij Mad Zebu. Een zebu is een soort os en zie je hier overal! Lonely Planet liegt niet met deze top choice die zo ongeveer van Michelin kwaliteit is, maar dan voor cheap price.
De laatste bestemming van mijn meerdaagse excursie is Kirindy Forest Reserve. Met gids Gilbert maak ik een nachtwandeling. Met een zaklamp gaan we op zoek naar oplichtende ogen; dat heeft wel iets spannends. We spotten vier van de zes nachtlemuren, dus dat is een mooie score. Ik slaap in een eco lodge midden in het bos. 's Nachts hoor je de lemuren over het dak lopen en overdag zaten er vier op de veranda. Tijdens de dagwandeling de volgende dag zien we ook nog witte sifaka's van heel dichtbij. Madagascar is bekend om zijn unieke flora en fauna, waaronder halfapen zoals lemuren, maki's en sifaka's. De eerste kennismaking bevalt me tot nu toe prima.
Alle dagen kletst gids Stella in de auto de oren van mijn hoofd. In een paar dagen ben ik volledig op de hoogte van politiek (soms corrupt), economie (niet best), stammen (veel) en taboo's. Er heerst hier enorm veel bijgeloof en sommige gaan wel heel ver. In een bepaalde stam vechten de ooms in een familie om de voorhuid van hun neefje na een besnijdenis. De sterkste wint en mag het opeten met banaan. Voor hun een eer om de sterkste van de familie te zijn; in mijn ogen volkomen geschift. Soms ben ik blij als Stella ff niks zegt. Het is fijn dat de excursie bijna is afgelopen. Pfffff .... zwaar vermoeiend en ik geloof totaal niet in al dat bijgeloof. Maar het is nu eenmaal de cultuur van het land en voor de inwoners zeer belangrijk.
Het was een mooie excursie, maar nu ben ik ook even blij met een paar dagen relaxen in het hotel. Bij de lodge blijven is beter dan je op het strand of in de stad wagen, want dan wordt je bestookt met handelswaar. Wie kent dat nu niet van die Afrikanen. Dus lekker mak aan, boek lezen, puzzeltje maken en internetten. Indrukken verwerken en uitrusten voor de groepsreis begint, want van reizen door Madagascar rust je niet uit. Maar het is wel mooi en héél authentiek.
Tot de volgende keer. Vèloema!
Ik hoop dat het gaat lukken om mijn verhaal in één keer te sturen, want een stabiel internet bestaat hier nog niet. Dat geldt overigens ook voor water en electra. Dat valt regelmatig uit. En als er water is, betekent dat niet automatisch warm water. Dat maakt douchen tot een redelijke uitdaging :).
Dit keer is mijn reis geen echte backpackreis. De slechte infrastructuur van dit land leent zich daar niet zo goed voor, dus heb ik de meeste hotels en excursies al vooraf geboekt; inclusief drie weken met een groepsreis van Shoestring. Daar ga ik vanaf morgen mee op pad. Dat betekent waarschijnlijk minder verrassingen, maar hopelijk niet minder avontuurlijk.
Mijn eerste week ben ik aan de westkant van het eiland. Met een privé chauffeur en gids Stella beleef ik in een Nissan Patrol 4x4 een soort Dakar. In vier dagen tijd hobbelen en schudden we 450 km. over onverharde 'wegen'. De gemiddelde snelheid is 25 km per uur.
De eerste dag gaat nog niet in de 4x4, maar in een oude Peugeot. Bestemming is de zonsondergang bij Baobab Avenue. Een laan met hoge Baobab bomen waarvan de takken als een soort wortels in de lucht groeien waarmee water wordt opgevangen om op te slaan in de stam van de boom. Ze kunnen echt héél dik worden. Vandaag is het onbewolkt en de sunset is prachtig!! Terugrijdend in het donker (electra is uitgevallen) valt ook de auto een paar keer stil. Voorbijgangers duwen ons aan, maar de derde keer lukt zelfs dat niet meer. Gelukkig gebeurt het dichtbij het hotel, dus dat laatste stuk loopt Stella met me mee. Echt gezellig ziet het er in het donker hier niet uit; laat staan als vrouw alleen.
De volgende dag begint het betere off the road werk. Van onder tot boven zit je onder de rode stof en lenzen in hebben blijkt niet altijd praktisch. Onderweg van Morondava naar Bekopaka passeren we diverse dorpen. In de route zijn twee rivieren die met primitieve pontjes overgestoken moet worden. Dat is al een belevenis op zich. Door het te lage water op een soort vlot rijden en dan met prikstokken naar de overkant gevaren worden. Heel primitief, maar het werkt wel.
Onderweg ben ik elke keer weer verbaasd hoe simpel de mensen (de stam heet hier Sakalava) kunnen leven van wat de natuur hen biedt. 70% van de bevolking van Madagascar leeft van minder dan $1 per dag (onder de wereldarmoedegrens) en de boeren in dit deel van het land behoren daar zeker toe. Het huis is een lemen of houten hut en het werk bestaat uit eten verzamelen voor de dag. Schoenen draagt men niet. Ze zijn wel heel goed in kinderen krijgen. Wat moet je anders doen als het om zes uur donker is en je enige licht een kaars is?!!
Als de kinderen een auto zien, komen ze op je afrennen en roepen ze 'Eau Vive'. Ze willen dan lege plastic waterflessen om o.a. honing en salades in te doen om weer te kunnen verkopen. Daar help je de Sakalava dus echt mee. Dat is beter dan bedelen om pennen of geld om een foto te maken.
De eindbestemming van de autorit is Tsingy de Bemaraha. Dit is karstgebergte dat door de (zure) regen is uitgesleten tot hoge spitsvormige rotsformaties. Met een klimgordel en musketons maak ik hier een wandeling van vier uur door de Tsingy Grande waarbij je jezelf op steile stukken vast moet maken aan kabels als bescherming tegen vallen. Het circuit dat wij lopen is niet geschikt voor mensen met hoogtevrees of overgewicht; soms héél smal en hangbrug op 70 meter hoog. Gids Gilbert vertelt over het door UNESCO beschermde werelderfgoedpark en de dieren die er leven. Helaas zien we die niet veel, want die hebben bij 30 graden geen zin om zich te laten zien. De klim- en klautertocht is erg leuk, maar van het gebergte zelf had ik meer verwacht. Ben denk ik teveel verwend met The Pinnacles in Maleisië.
De volgende dag varen we met uitgeholde boomstammen (elke familie heeft hier zo'n piroque) naar grotten met stalacieten. Daarna rijden we dezelfde weg terug als de heenreis. Mijn motto is 'nooit dezelfde weg terugnemen', maar hier heb je die keuze niet.
Alhoewel ik het eten hier niet bijzonder vind tot nu toe, eet ik een geweldige zebu carpaccio bij Mad Zebu. Een zebu is een soort os en zie je hier overal! Lonely Planet liegt niet met deze top choice die zo ongeveer van Michelin kwaliteit is, maar dan voor cheap price.
De laatste bestemming van mijn meerdaagse excursie is Kirindy Forest Reserve. Met gids Gilbert maak ik een nachtwandeling. Met een zaklamp gaan we op zoek naar oplichtende ogen; dat heeft wel iets spannends. We spotten vier van de zes nachtlemuren, dus dat is een mooie score. Ik slaap in een eco lodge midden in het bos. 's Nachts hoor je de lemuren over het dak lopen en overdag zaten er vier op de veranda. Tijdens de dagwandeling de volgende dag zien we ook nog witte sifaka's van heel dichtbij. Madagascar is bekend om zijn unieke flora en fauna, waaronder halfapen zoals lemuren, maki's en sifaka's. De eerste kennismaking bevalt me tot nu toe prima.
Alle dagen kletst gids Stella in de auto de oren van mijn hoofd. In een paar dagen ben ik volledig op de hoogte van politiek (soms corrupt), economie (niet best), stammen (veel) en taboo's. Er heerst hier enorm veel bijgeloof en sommige gaan wel heel ver. In een bepaalde stam vechten de ooms in een familie om de voorhuid van hun neefje na een besnijdenis. De sterkste wint en mag het opeten met banaan. Voor hun een eer om de sterkste van de familie te zijn; in mijn ogen volkomen geschift. Soms ben ik blij als Stella ff niks zegt. Het is fijn dat de excursie bijna is afgelopen. Pfffff .... zwaar vermoeiend en ik geloof totaal niet in al dat bijgeloof. Maar het is nu eenmaal de cultuur van het land en voor de inwoners zeer belangrijk.
Het was een mooie excursie, maar nu ben ik ook even blij met een paar dagen relaxen in het hotel. Bij de lodge blijven is beter dan je op het strand of in de stad wagen, want dan wordt je bestookt met handelswaar. Wie kent dat nu niet van die Afrikanen. Dus lekker mak aan, boek lezen, puzzeltje maken en internetten. Indrukken verwerken en uitrusten voor de groepsreis begint, want van reizen door Madagascar rust je niet uit. Maar het is wel mooi en héél authentiek.
Tot de volgende keer. Vèloema!
-
05 September 2014 - 23:48
Arthur Blom:
Hi Paola, wat gaaf dat je in Madagascar bent. Africa is zoooo gaaf. Ben al benieuwd naar de volgende avonturen! -
06 September 2014 - 08:56
Marlies:
Hey Paooltje!
De klim- en klautertoer zou ik zelf vanwege mijn hoogtevrees graag hebben overgeslagen, maar dankzij jouw beschrijving kan ik me er toch een voorstelling van maken. Klinkt allemaal weer erg avontuurlijk en je foto's zijn prachtig! Geniet er lekker van!
Groetjes, Marlies X -
06 September 2014 - 20:35
Ingrid:
Ha Paola,
Wat een geweldig verhaal en wat maak je weer veel mee. Heerlijk om te lezen en zo met je "mee te reizen". Meid geniet en kom met prachtige foto's die we samen kunnen bewonderen!! dikke knuffel, Ingrid -
06 September 2014 - 21:26
Paola Van Bergen:
Tjee Arthur!! Je was de eerste met een reactie. Geinig hoor. Leuk om respons te krijgen ( daar weet je alles van).
Bedankt voir jullie enthousiaste reacties. De komende tien dagen ben ik wifi.loos in het oosten van het land. Daarna hopelijk nieuwe reisverhalen.
Tot later!! -
07 September 2014 - 21:41
Wim Hard.:
Wij wensen je een goede reis en bedankt -
08 September 2014 - 09:44
Gerdien:
Salama Paola, niets te veel gezegd he? Het is een reis die je noooooit meer vergeet. Doe voorzichtig. En houd de deo bij de hand als de ongewassen Malgache in de taxi-brousse tegen je aanduwt ;-)
Gerdien -
08 September 2014 - 22:47
Wil Blom:
Hoi Paola
Wat een mooi verslag heb je weer geschreven , ik heb er van genoten.
Jij heb weer heel wat beleefd.
Ik wens jouw verder een fijne vakantie
Liefs Wil -
13 September 2014 - 12:52
Rachel Bos:
Prachtig verhaal weer Paola. Geniet er nog van de komende weken en bedankt voor je super lieve kaart XXX
-
05 Oktober 2014 - 13:23
Paola:
Hoi Gerdien,
Je hebt helemaal gelijk!!
Een heel puur land en een indrukwekkende reis :).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
