Relaxen in het noorden

Vanuit het vliegtuig van Tana naar Diego Suarez kijk ik naar beneden naar een blauw groene zee en eilandjes met witte stranden en riffen. Dat belooft wat voor mijn laatste week.

In Diego is het enorm warm. Op mijn hotelkamer is het 33 graden, dus ik ben ontzettend blij met de airco (jawel!) en functionerende electra.

Ik ben nu weer alleen op pad, dus mag mijn eigen boontjes doppen. De eerste missie is om een excursie te boeken. Dat valt niet helemaal mee met een tourist office die echt niets weet te vertellen. Na enkele boekingsbureaus tref ik er gelukkig eentje die een Engels sprekende gids heeft, dus die heb ik direct besproken voor de volgende dag.

De middag dwaal ik door Diego. In de koloniale tijd ongetwijfeld een bloeiende havenstad; nu een vervallen oord met opvallend veel belegen blanke mannen met een iets te jong Malagassy kippetje. De plaats schijnt bekend te staan om zijn prostitutie. Wat hier ontzettend leuk is zijn de gele tuktuks en gele Renaults 4 die als taxi dienen. Ik eet bovendien bijzonder lekker en geniet van mijn Fresh (radler) in een getipt restaurant uit de Lonely Planet met prachtig uitzicht op een baai.

De volgende dag is mijn excursie naar Les Trois Baies en Tsingy Rouge.
Ik sta keurig te wachten, terwijl er niemand op komt dagen. Ik vraag de receptionist van het hotel om te bellen en die kijkt me raar aan. Wat blijkt ...... ik heb me een uur vergist en ben véél te vroeg. Dat is echt niks voor mij!! Lekker doos die ik ben :(.

Gelukkig komt op de afgesproken tijd een super de luxe 4x4 Toyota Prado voorrijden inclusief business class stoel. We rijden over een zandweg naar baai de Sakalava, waarbij ik weer een nieuw soort baobap (de omgekeerde boom) zie. Volgens mij heb ik nu alle zes soorten gezien. Met gids Jack wandel ik langs de drie baaien met helder water en witte stranden. In de laatste Baie des Dunes is het heerlijk zwemmen in de Indische Oceaan. Na een vislunch in vissersdorp Ramena hobbelen we naar Tsingy Rouge. Zonder 4x4 kan je hier echt niet komen; een echte Malagassy rit. De Tsingy zijn apart puntige rotsformaties die zijn ontstaan door erosie. We maken drie stops bij de kleine Tsingy, de canyon en de grote Tsingy. In het westen heb ik de grijze uitvoering gezien van limestone, hier de rode / okergele van zandsteen.

De volgende dag ruil ik de luxe 4x4 in voor een gele Renault 4 met het comfort van een camping stoel. Maar rijden dat ie doet! Ze schijnen hier zelf onderdelen te maken, dus zo'n auto is niet kapot te krijgen. In ruim zes uur rijden we 280 km. Het asfalt is soms oké, maar meestal niet. Het kinderliedje 'Op een zandweg, op een grindweg, op een hobbelende weg, gat in de weg' komt hier volledig tot zijn recht. We rijden veel half op de weg / half in de berm of onverhard naast de weg. Het landschap zou uit koffie-, vanille- en cacaoplantages moeten bestaan, maar dat zie ik er niet aan af. De chauffeur kan mij onderweg ook niet vertellen wat er te zien is, want die spreekt voornamelijk Malagassy. Dus ik vermaak me met het kijken naar auto's en mensen.

De bestemming is Ankify waar ik de boot moet nemen naar eindbestemming Nosy-Be. In de haven is het chaos. De reisboeken waarschuwden al en dat blijkt niet voor niets. Van alle kanten proberen ze je op te lichten met onwetendheid. Ze varen pas als de boot vol zit of je moet de lege plaatsen extra betalen. Dit is ff een benauwd moment. Ik zit voor veel te veel geld in een boot te wachten op medepassagiers. Dan komt er gelukkig een groep Italiaanse toeristen aanlopen die in twee andere boten stappen. Ik pak gauw mijn spullen en overleg met hun reisleider. Ik mag gelukkig met hun mee in de boot. Wegwezen hier!!! Het kost een dot ariary, maar ik ben wel onderweg naar het parfumeiland Nosy-Be. Pffffff.

De laatste dagen zijn luxe. Een taxi van het strand resort haalt me op in de haven. Bij het hotel word ik verwelkomd door vier personen: 1) verfrissingsdoekje / 2) welkomst drankje /  3) de chef van het personeel en 4) de excursie meneer. De bediening loopt hier in kleurige Afrikaanse gewaden die ook voor pyjama door zou kunnen gaan. 

De bungalow is groot en prachtig. Op bed liggen verse bloemen en een strandtas en pareo staan klaar. Ik zit pal aan het strand. Geen strand uit de droomfolder, maar er is wel een heerlijk zwembad met fijne ligbedden. Warm water in je bungalow kan je aanvragen bij de Afrikaanse pyjama's. Ongeveer rond de afgesproken tijd brengen ze dan een emmer heet water en hangen die op in 'de douche'. Aan de emmer zit een slangetje, kraantje van de slang opendraaien en ..... voilà: uw warme douche is daar. Geweldig toch!! 

Vanaf de leestafel pak ik drie LINDA.'s uit 2013 mee waar ik de dagen wel mee door kan komen.Stel je maar voor: dikke 30 graden, boekje erbij, het geluid van de zee en dobberen op een luchtbed. In het resort is het enorm rustig met nog geen 10 gasten, terwijl er aanzienlijk meer personeel rondloopt. Dat geeft een wat nerveus gevoel, want ik heb soms de indruk dat ze je wel heel erg in de gaten houden met wat je allemaal doet. De excursiemeneer noemt mij Vahaza Tomata; oftwel blanke vreemdeling met een rode kleur. Ik hoop deze dagen nog een Vahaza Chocolate te worden. Haha.....

Het eten in het resort (ik heb half pension) is gelukkig prima. Ook hier geldt het principe van vooraf bestellen. Dat werkt heel de vakantie al zo. 's-Middags doorgeven hoe laat en wat je als diner wilt hebben. Op de afgesproken tijd is het snel geregeld. Dat hebben ze hier goed voor elkaar  

Na een dag luieren ga ik met een bootexcursie naar twee eilanden. Een beetje Frans begrijpen is wederom een must, want Engels is hier nog niet doorgedrongen. Nosy Komba is vreselijk!! Je wordt langs souvenier winkels geloodst en we bezoeken een fout dierenpark waar ze lemuren bananen voeren waardoor ze op je komen zitten en waar een slang en schildpad in hokken zitten. Niks aan! Gelukkig compenseert Nosy Tanekily volledig. Lekkere Malagassy lunch, blauw groene zee, wit strand en prachtige koraalrif in het marinepark. Uitbundige kleuren en veel verschillende soorten koraal en vissen met als hoogtepunt zeeschildpadden!! Ik snorkel een tijdje met een zeeschildpad mee en vlak voor mij komt hij omhoog om lucht te happen. Echt geweldig om deze dieren van ruim 1 meter groot van zo dichtbij te zien!! Hier word ik blij van :).

De laatste dag is weer een luierdag. Het luieren bij het zwembad wissel ik af met een wandeling in de omgeving van het resort dat in de middel of niks ligt. Opvallend zijn de ylang ylang plantages. Van de bloemen wordt een olie gemaakt die in de meeste Franse parfums is verwerkt. Vandaar de bijnaam parfumeiland. Bloemen, vlinders, vogels en bijzondere insecten zijn mijn foto doelwit. Ik ben helemaal trots dat ik zelf een kameleon spot (die beesten zijn echt lastig te ontdekken), maar schrik me het apelazerus als er voor mij een slang uit de berm de weg opkronkelt. Er schijnen hier geen giftige slangen te zijn, maar ik haast me snel terug naar het resort met licht samengeknepen billen. Ik heb het niet zo op slangen. Grrrrr ......

En dan heb ik nu nog twee vluchten voor de boeg om in Amsterdam te komen. Met Air Madagascar is het altijd wat. Onverwachte tussenlandingen en drie keer zit ik op een andere stoel dan mijn ticket. En twee keer is zelfs de (hand)bagage niet gecheckt. Ik begrijp wel waarom ze op de zwarte lijst staan. Nu is het wachten op de terugvlucht met Air France. Als het goed is, is de staking afgelopen, dus geen verlenging in het Carlton voor mij, maar enkele reis Amsterdam. De wachttijd breng ik door in het vertrouwde IC hotel waar ik eindelijk met een taxi brousse heen ga tussen de locals. Kost 200 ariary (7 cent) in plaats van 10.000 (dikke 3 euro) met de taxi. Toch leuk om op de valreep nog mee te maken. Geheel in stijl valt ook nog eens de ekectra een paar keer uit. Waar zouden we zijn zonder onze zaklamp? :P

En zo komt er een einde aan mijn bijzondere reis door een boeiend, afwisselend en vooral heel puur land. Een land dat ondanks alle rijkdom in de grond toch ontzettend arm is vanwege de enorme corruptie en het zeer lage niveau van onderwijs. Mensen werken hard, maar verdienen weinig of gaan slecht met hun geld om door gebrek aan kennis.

Ik wil Gerdien bedanken voor haar tip, want van haar MOEST ik dit land hoog op mijn wensenlijst zetten. Nou Gerdien, ik heb voor deze ene keer naar je geluisterd en het was inderdaad héél bijzonder.

A tout a l'heurre!!

Paola