Chili in, Chili uit
Door: Paola van Bergen
Blijf op de hoogte en volg Paola
12 December 2012 | Chili, Puerto Natales
Hallo allemaal,
Na vijf dagen in een nationaal park zonder bereik, heb ik nu toch een pc gevonden om jullie mee te laten genieten van mijn belevenissen.
Het vorige reisverslag eindigde ik met ´Op naar Chili .......´en inmiddels ben ik Chili weer uit en terug in Argentinie.
De busreis van Ushaia naar Punta Arenas zou 12 uur moeten duren, maar met Niki Lauda als buschauffeur redden we het binnen 10 uur. Het wemelt overal van de Israliers, dus ook in de bus, die na hun dienstplicht van twee of drie jaar de kans grijpen om een lange reis te maken. Tijdens de busreis gaan we de grens over. Eerst afmelden in Argentinie waar de asfaltweg per direct ophoudt en overgaat in onverharde weg. Na een stukje niemandsland moet je jezelf aanmelden voor Chili met een strenge controle dat er geen vers voedsel in je tassen zit. Het landschap verandert van bos in pampa. En ik kan je zeggen: ´Daar mis je weinig aan!´. Een soort toendra of steppe. Dus prima om een beetje weg te dutten. Hoogtepunt tijdens de busreis is een op zijn dak gerolde truck die in de greppel ligt met allerlei rollen papier of zo.
Het begin in Punta Arenas is gelijk een schrikmoment. Om zo weinig mogelijk te hoeven sjouwen heb ik twee jassen in de bus aangedaan en op weg naar het hostel ontdek ik dat ik mijn skjack in de bus heb laten liggen. Dus ik in vliegende vaart terug naar de bus, die er gelukkig nog staat. Oef ...... wat een opluchting!!
De volgende dag heb ik een bijzondere bestemming in mijn hoofd: Pali Aike. Dat is een park met dode vulkanen dat bij weinig mensen bekend is. Ik wil een toer boeken, maar er zijn niet genoeg deelnemers. Aangezien ik er erg graag heen wil, zit er niet anders op dan een (niet goedkope) prive toer te boeken. Samen met chauffeur annex gids Pablo rijden we meer dan 200 km naar het park. Pablo spreekt uitsluitend Spaans, dus hij is tevens een prima leraar om mij de taal te leren. Ik word een half uur te laat opgehaald maar ... mea culpa ...... vervolgens word ik heel de dag in de watten gelegd met eten, drinken, snoep en koekjes.
Eenmaal in Pali Aike maken we drie stops. 1) bij een meer met flamingo´s; 2) bij een lavaveld met een grot; 3) bij de kraters waar we een wandeling van 10 km maken over de lavavelden en langs en IN (!!!) de kraters. Indrukwekkend om te zien en vulkanen blijven me boeien. Zelfs als ze niet meer actief zijn. Het landschap hier doet me denken aan een mix van de Tongariro crossing in Nieuw Zeeland en het vulkaanlandschap van IJsland.
We hebben een ontzettend leuke dag. Er zijn veel omegas, nandus en gaunacos (= schapen, struisvogels en soort lama´s).
En wat helemaal fantastisch is, is dat ik vandaag de ENIGE bezoeker ben van dit nationale park dat 53 ha groot is. Als dat geen verborgen pareltje is ........ haha.
In Punta Arenas is voor mij verder weinig te beleven, dus ik reis door naar Puerto Natales. Een reis van slechts drie uur en in de bus zit ik, hoe kan het anders, weer naast een Israelier. Ontzettend aardige gozer waar ik lekker mee heb zitten kletsen. Gelukkig spreken ze prima Engels. Ik vind direct plek in het hostal van mijn eerste keus en deel de kamer (=dorm) met twee aardige Duitse meiden.
Het begint aardig te wennen het slapen in de dorms. Iedereen heeft wel wat te vertellen over haar (ja, ja. Vooral veel vrouwen die op reis zijn) belevenissen tot nu toe.
Puerto Natales is DE toegangspoort naar Nationaal Park Torres del Paine waar ik een vijfdaagse wandeling ga maken; de W-trekking.
Omdat ik geen zin heb om met tent en kookspullen te lopen, kies ik voor het overnachten in refugios. Dat zijn een soort jeugdherbergen. Ik schijn geluk te hebben dat ik dit een dag van tevoren kan regelen, want iedereen zegt dat je moet reserveren. Ik kies voor een simpel bed verblijf inclusief ontbijt en diner (de W-trekking voor mietjes. HAHA), dus hoef qua eten alleen mijn lunches mee te nemen. Plundra in de sppermarkt! En omdat ik niet weet wat het eten zal gaan zijn, trakteer ik mezelf vanavond op super de luxe uit eten met tonijn en overheerlijke lambrack. Mmmmm.
Hierna start de vijfdaagse wandeling. De 1e dag is gelijk fantastisch weer. Elk uur gaat er een laagje kleding uit en uiteindelijk loop ik zelfs in korte broek met t-shirt. Totdat de wind bij vlagen opsteekt en je weer snel lagen aan moet doen. De wandeling is bijna 10 km de berg op richting Las Torres. Je stijgt ongeveer 900 meter en sommige stukken zijn echt pittig. Ik hoef echter niet met mijn zware rugtas te lopen (die blijft in de refugio), maar heb zwaar respect voor de wandelaars die hier met volle bepakking omhoog lopen. Onderweg loop je door bos en prachtige begroeiing met mooie bloemen. Het uitzicht is over de bergen met turqoize gekleurde meren ertussen. Eenmaal bij de top waai je uit je verschoning, maar het uitzicht is geweldig op de drie torres met een meertje ervoor die je echt uitsluitend kan zien als je naar het uitkijkpunt (mirador) bent gelopen. En wat een geluk met het weer!! Er is zicht en de kleuren zijn prachtig!
Eenmaal terug in de refugio, blijkt het diner niet te nassen, maar het is wel supergezellig met een paar mensen uit Berlijn (waarvan er geeneen Duits is) die mij uitnodigen om wijntje mee te drinken.
De 2e dag is een verbindingswandeling naar de volgende refugio. Met rugzak deze keer. Het weer is niet tof. Regen en wind met snelheden tot 90 kilometer. Je kunt je er geen voorstelling van maken. Alles moet windproof aan je lichaam of je rugzak zijn verankerd, want anders ben je het kwijt. Ondanks het we er is de wandeling heerlijk. Weinig mensen op de route en ik kan het rustig aandoen en geniet 100%.
Aangekomen in de volgende refugio blijk ik niet op de gastenlijst te staan. Dat is al de tweede keer de ze reis ..... Gelukkig is er nog wel ruimte en krijg ik etage drie in een stapelbed. Het is echt super gezellig hier. Alle kampeerders komen binnen opwarmen en opdrogen en het is een drukte van jewelste. Het personeel is hier erg vrolijk en grappig. En ik kom een bekende van het schip naar Antarctica tegen. Daar hebben we geen woord met elkaar gewisseld en hier kletsen we de hele avond vol onder het genot van pisco sour (lekker he Gerton ....) en een fles rode wijn. Deze Amerikaan reist alle landen van het spel Risk af. Is dat niet lollig?
De 3e dag wandel ik de middelste route van de W omhoog. Echt uitgerust ben ik niet, want het waaide vannacht zo ontzettend hard, dat je soms ligt te trillen op bed of er beukt wel iets op het dak. Echt abnormaal zoals het hier tekeer kan gaan. De route gaat tot 1200 meter hoogte naar een uitkijkpunt met Valle France (niet bijzondere gletsjer die echter veel mensen ontzettend mooi vinden. Mwuh? Ik nie begrijp nie) en Los Cuernos (bergen die op de wereldferfgoedlijst van UNESCO staan vanwege de bijzondere kleuren van verschillende gesteenten). Daarna loop ik weer terug naar de gezellige refugio waar ik word getrakteerd op matte (coca thee) als goedmakertje voor de misser op de reserveringslijst. Het diner word ingeluid met een dansje Gangmanstyle van het personeel en de sfeer zit er er weer goed in. Gelukkig is het eten hier ook beter dan in de vorige refugio.
Dag 4 is we er een verbindingsroute met bepakking naar de laatste refugio. Het groene landschap van struiken, bomen en bloemen vanderd in zwart geblakerde restanten. In december 2011 heeft een Israelische (!!) toerist toiletpapier verbrand en dat is meer dan goed gelukt. Uiteindelijk is 17 ha van het park in vlammen opgegaan. Intussen ben ik wel een beetje klaar met de wind hier. Of je staat stof uit je ogen te wrijven, of er zitten druppels op je cameralens. De sport van vandaag is om vogels te spotten en die goed op de foto te krijgen, maar helemaal lukken doet dat vandaag niet. Ik ben op tijd in de refugio, waarna het tijd is om mijn boek te lezen. Heb mijn eerste boek nog geeneens uit na vier weken,dus dat zegt genoeg over hoe ik mij hier vermaak.
De laatste wandeling omhoog van de W is naar glacier Grey. Wederom zonder de rugzak. Onderweg is het een en al ´ola ola´ van de bekende gezichten die je tegenkomt. Ik kom ook oud kamergenoten uit Duitsland en Noorwegen tegen waar je een gezellig kletspraatje mee maakt. Vandaag spot ik verrassend veel gekleurde vogels en ik heb dikke pret met het maken van foto´s met de zelfontspanner. Een enkele keer vraag ik een voorbijganger om een foto te maken, maar dan ik het toch opvallend hoe slecht mensen kunnen fotograferen zeg. De wandeling gaat langs een gletsjermeer met blauwe drijvende ijsbergjes en eindigt bij de gletsjer waar behoorlijk grote ijsbergen drijven. De route gaat ook langs Paine Grande. Een berg van 3050 meter hoog, die tot nu toe slechts door drie klimmers bedwongen is. Er zijn hier meer mensen doodgegaan, dan aan de top gekomen.
De 11 kilometer die ik omhoog heb gelopen (hoogteverschil 500 meter), wandel ik ook weer terug om vervolgens met de catamaran en bus terug te gaan naar Puerto Natales. De buschauffeur brengt mij naar het verkeerde hostel, dus ik krijg als enige inzittende in een touring car nog een kleine extra sightseeing door het dorp. Erg grappig.
En dan de dag van vandaag. Heerlijk uitgebreid ontbeten met mijn Zwitserse kamergenote die vrijwilligerswerk gaat doen in Torres del Paine en een paar Schotten die een paar keer op mijn pad zijn gekomen. We zitten met vier nationaliteiten aan het ontbijt en we hebben alle vier inmiddels ervaring met diefstal, beroving of poging tot diefstal. Lang leve Zuid Amerika!!
De laatste Chileense pesos worden verbrast met shoppen en dan start de reis van vijf uur richting Argentinie.
Dat betekent: Pampa, pampa, pampa, afmelden Chili, niemandsland over onverharde weg, aanmelden Argentinie (hoezo verborgen werkloosheid¿), pampa, pampa, pampa.
Een ideaal moment om de lonely planet en footprint (bedankt Gerdien!!!) uit te pluizen over waar te slapen en wat te doen.
En nu ben ik in El Calafete. Een toeristische plaats met als grote trekpleister de zeer grote gletsjer Perito Moreno.
Ik besteed mijn tijd aan het plannen van de komende, tevens laatste, week qua dagtrips.
En ik kan je verklappen ...................... Het is een roerig begin!!!!
Maar daarover volgende keer meer.
Hasta luego en bij voorbaat sorry voor mogelijke typfouten, maar dit toetsenbord is een beetje gaar.
Toedeloe. Groetjes van Paolita
Na vijf dagen in een nationaal park zonder bereik, heb ik nu toch een pc gevonden om jullie mee te laten genieten van mijn belevenissen.
Het vorige reisverslag eindigde ik met ´Op naar Chili .......´en inmiddels ben ik Chili weer uit en terug in Argentinie.
De busreis van Ushaia naar Punta Arenas zou 12 uur moeten duren, maar met Niki Lauda als buschauffeur redden we het binnen 10 uur. Het wemelt overal van de Israliers, dus ook in de bus, die na hun dienstplicht van twee of drie jaar de kans grijpen om een lange reis te maken. Tijdens de busreis gaan we de grens over. Eerst afmelden in Argentinie waar de asfaltweg per direct ophoudt en overgaat in onverharde weg. Na een stukje niemandsland moet je jezelf aanmelden voor Chili met een strenge controle dat er geen vers voedsel in je tassen zit. Het landschap verandert van bos in pampa. En ik kan je zeggen: ´Daar mis je weinig aan!´. Een soort toendra of steppe. Dus prima om een beetje weg te dutten. Hoogtepunt tijdens de busreis is een op zijn dak gerolde truck die in de greppel ligt met allerlei rollen papier of zo.
Het begin in Punta Arenas is gelijk een schrikmoment. Om zo weinig mogelijk te hoeven sjouwen heb ik twee jassen in de bus aangedaan en op weg naar het hostel ontdek ik dat ik mijn skjack in de bus heb laten liggen. Dus ik in vliegende vaart terug naar de bus, die er gelukkig nog staat. Oef ...... wat een opluchting!!
De volgende dag heb ik een bijzondere bestemming in mijn hoofd: Pali Aike. Dat is een park met dode vulkanen dat bij weinig mensen bekend is. Ik wil een toer boeken, maar er zijn niet genoeg deelnemers. Aangezien ik er erg graag heen wil, zit er niet anders op dan een (niet goedkope) prive toer te boeken. Samen met chauffeur annex gids Pablo rijden we meer dan 200 km naar het park. Pablo spreekt uitsluitend Spaans, dus hij is tevens een prima leraar om mij de taal te leren. Ik word een half uur te laat opgehaald maar ... mea culpa ...... vervolgens word ik heel de dag in de watten gelegd met eten, drinken, snoep en koekjes.
Eenmaal in Pali Aike maken we drie stops. 1) bij een meer met flamingo´s; 2) bij een lavaveld met een grot; 3) bij de kraters waar we een wandeling van 10 km maken over de lavavelden en langs en IN (!!!) de kraters. Indrukwekkend om te zien en vulkanen blijven me boeien. Zelfs als ze niet meer actief zijn. Het landschap hier doet me denken aan een mix van de Tongariro crossing in Nieuw Zeeland en het vulkaanlandschap van IJsland.
We hebben een ontzettend leuke dag. Er zijn veel omegas, nandus en gaunacos (= schapen, struisvogels en soort lama´s).
En wat helemaal fantastisch is, is dat ik vandaag de ENIGE bezoeker ben van dit nationale park dat 53 ha groot is. Als dat geen verborgen pareltje is ........ haha.
In Punta Arenas is voor mij verder weinig te beleven, dus ik reis door naar Puerto Natales. Een reis van slechts drie uur en in de bus zit ik, hoe kan het anders, weer naast een Israelier. Ontzettend aardige gozer waar ik lekker mee heb zitten kletsen. Gelukkig spreken ze prima Engels. Ik vind direct plek in het hostal van mijn eerste keus en deel de kamer (=dorm) met twee aardige Duitse meiden.
Het begint aardig te wennen het slapen in de dorms. Iedereen heeft wel wat te vertellen over haar (ja, ja. Vooral veel vrouwen die op reis zijn) belevenissen tot nu toe.
Puerto Natales is DE toegangspoort naar Nationaal Park Torres del Paine waar ik een vijfdaagse wandeling ga maken; de W-trekking.
Omdat ik geen zin heb om met tent en kookspullen te lopen, kies ik voor het overnachten in refugios. Dat zijn een soort jeugdherbergen. Ik schijn geluk te hebben dat ik dit een dag van tevoren kan regelen, want iedereen zegt dat je moet reserveren. Ik kies voor een simpel bed verblijf inclusief ontbijt en diner (de W-trekking voor mietjes. HAHA), dus hoef qua eten alleen mijn lunches mee te nemen. Plundra in de sppermarkt! En omdat ik niet weet wat het eten zal gaan zijn, trakteer ik mezelf vanavond op super de luxe uit eten met tonijn en overheerlijke lambrack. Mmmmm.
Hierna start de vijfdaagse wandeling. De 1e dag is gelijk fantastisch weer. Elk uur gaat er een laagje kleding uit en uiteindelijk loop ik zelfs in korte broek met t-shirt. Totdat de wind bij vlagen opsteekt en je weer snel lagen aan moet doen. De wandeling is bijna 10 km de berg op richting Las Torres. Je stijgt ongeveer 900 meter en sommige stukken zijn echt pittig. Ik hoef echter niet met mijn zware rugtas te lopen (die blijft in de refugio), maar heb zwaar respect voor de wandelaars die hier met volle bepakking omhoog lopen. Onderweg loop je door bos en prachtige begroeiing met mooie bloemen. Het uitzicht is over de bergen met turqoize gekleurde meren ertussen. Eenmaal bij de top waai je uit je verschoning, maar het uitzicht is geweldig op de drie torres met een meertje ervoor die je echt uitsluitend kan zien als je naar het uitkijkpunt (mirador) bent gelopen. En wat een geluk met het weer!! Er is zicht en de kleuren zijn prachtig!
Eenmaal terug in de refugio, blijkt het diner niet te nassen, maar het is wel supergezellig met een paar mensen uit Berlijn (waarvan er geeneen Duits is) die mij uitnodigen om wijntje mee te drinken.
De 2e dag is een verbindingswandeling naar de volgende refugio. Met rugzak deze keer. Het weer is niet tof. Regen en wind met snelheden tot 90 kilometer. Je kunt je er geen voorstelling van maken. Alles moet windproof aan je lichaam of je rugzak zijn verankerd, want anders ben je het kwijt. Ondanks het we er is de wandeling heerlijk. Weinig mensen op de route en ik kan het rustig aandoen en geniet 100%.
Aangekomen in de volgende refugio blijk ik niet op de gastenlijst te staan. Dat is al de tweede keer de ze reis ..... Gelukkig is er nog wel ruimte en krijg ik etage drie in een stapelbed. Het is echt super gezellig hier. Alle kampeerders komen binnen opwarmen en opdrogen en het is een drukte van jewelste. Het personeel is hier erg vrolijk en grappig. En ik kom een bekende van het schip naar Antarctica tegen. Daar hebben we geen woord met elkaar gewisseld en hier kletsen we de hele avond vol onder het genot van pisco sour (lekker he Gerton ....) en een fles rode wijn. Deze Amerikaan reist alle landen van het spel Risk af. Is dat niet lollig?
De 3e dag wandel ik de middelste route van de W omhoog. Echt uitgerust ben ik niet, want het waaide vannacht zo ontzettend hard, dat je soms ligt te trillen op bed of er beukt wel iets op het dak. Echt abnormaal zoals het hier tekeer kan gaan. De route gaat tot 1200 meter hoogte naar een uitkijkpunt met Valle France (niet bijzondere gletsjer die echter veel mensen ontzettend mooi vinden. Mwuh? Ik nie begrijp nie) en Los Cuernos (bergen die op de wereldferfgoedlijst van UNESCO staan vanwege de bijzondere kleuren van verschillende gesteenten). Daarna loop ik weer terug naar de gezellige refugio waar ik word getrakteerd op matte (coca thee) als goedmakertje voor de misser op de reserveringslijst. Het diner word ingeluid met een dansje Gangmanstyle van het personeel en de sfeer zit er er weer goed in. Gelukkig is het eten hier ook beter dan in de vorige refugio.
Dag 4 is we er een verbindingsroute met bepakking naar de laatste refugio. Het groene landschap van struiken, bomen en bloemen vanderd in zwart geblakerde restanten. In december 2011 heeft een Israelische (!!) toerist toiletpapier verbrand en dat is meer dan goed gelukt. Uiteindelijk is 17 ha van het park in vlammen opgegaan. Intussen ben ik wel een beetje klaar met de wind hier. Of je staat stof uit je ogen te wrijven, of er zitten druppels op je cameralens. De sport van vandaag is om vogels te spotten en die goed op de foto te krijgen, maar helemaal lukken doet dat vandaag niet. Ik ben op tijd in de refugio, waarna het tijd is om mijn boek te lezen. Heb mijn eerste boek nog geeneens uit na vier weken,dus dat zegt genoeg over hoe ik mij hier vermaak.
De laatste wandeling omhoog van de W is naar glacier Grey. Wederom zonder de rugzak. Onderweg is het een en al ´ola ola´ van de bekende gezichten die je tegenkomt. Ik kom ook oud kamergenoten uit Duitsland en Noorwegen tegen waar je een gezellig kletspraatje mee maakt. Vandaag spot ik verrassend veel gekleurde vogels en ik heb dikke pret met het maken van foto´s met de zelfontspanner. Een enkele keer vraag ik een voorbijganger om een foto te maken, maar dan ik het toch opvallend hoe slecht mensen kunnen fotograferen zeg. De wandeling gaat langs een gletsjermeer met blauwe drijvende ijsbergjes en eindigt bij de gletsjer waar behoorlijk grote ijsbergen drijven. De route gaat ook langs Paine Grande. Een berg van 3050 meter hoog, die tot nu toe slechts door drie klimmers bedwongen is. Er zijn hier meer mensen doodgegaan, dan aan de top gekomen.
De 11 kilometer die ik omhoog heb gelopen (hoogteverschil 500 meter), wandel ik ook weer terug om vervolgens met de catamaran en bus terug te gaan naar Puerto Natales. De buschauffeur brengt mij naar het verkeerde hostel, dus ik krijg als enige inzittende in een touring car nog een kleine extra sightseeing door het dorp. Erg grappig.
En dan de dag van vandaag. Heerlijk uitgebreid ontbeten met mijn Zwitserse kamergenote die vrijwilligerswerk gaat doen in Torres del Paine en een paar Schotten die een paar keer op mijn pad zijn gekomen. We zitten met vier nationaliteiten aan het ontbijt en we hebben alle vier inmiddels ervaring met diefstal, beroving of poging tot diefstal. Lang leve Zuid Amerika!!
De laatste Chileense pesos worden verbrast met shoppen en dan start de reis van vijf uur richting Argentinie.
Dat betekent: Pampa, pampa, pampa, afmelden Chili, niemandsland over onverharde weg, aanmelden Argentinie (hoezo verborgen werkloosheid¿), pampa, pampa, pampa.
Een ideaal moment om de lonely planet en footprint (bedankt Gerdien!!!) uit te pluizen over waar te slapen en wat te doen.
En nu ben ik in El Calafete. Een toeristische plaats met als grote trekpleister de zeer grote gletsjer Perito Moreno.
Ik besteed mijn tijd aan het plannen van de komende, tevens laatste, week qua dagtrips.
En ik kan je verklappen ...................... Het is een roerig begin!!!!
Maar daarover volgende keer meer.
Hasta luego en bij voorbaat sorry voor mogelijke typfouten, maar dit toetsenbord is een beetje gaar.
Toedeloe. Groetjes van Paolita
-
12 December 2012 - 04:34
Rob Reijersen:
Haha Paola, ik dacht dat je in het vulkaanlandschap was blijven hangen. Gelukkig weer een teken van leven :-). Je zit ons aardig jaloers te maken hier in Nederland. Nog veel plezier de laatste 2 weken. XX -
12 December 2012 - 06:39
Ilona:
Hey die Paola, wat fantastisch om al je reisverslagen te lezen en ons het mogelijk te maken in gedachten mee te reizen! Ik zat al te denken, dat ik een tijdje niks van onze avonturierster gelezen heb. Je komt ook nog zo wat mensen tegen. Lollig dat van die persoon die alle landen van het spel Risk afreist. Wat ik ook interessant vond was die persoon die alle 13 aarde-chakra's gaat beschrijven. Dat boek wil ik wel lezen. Nou geniet nog maar even van je verblijf. Als jij terugkomt, ben ik bezig in te pakken en op reis te gaan!!! Veel liefs, Ilona -
12 December 2012 - 12:33
Ingrid:
Ha Paola,
Wederom een heerlijk verhaal om te lezen joh!! Wat ben je toch zalig aan het genieten.
Ik heb t gevoel dat ik met je meereis, zo mooi beschrijf je alles. Dank!!
Geniet van alles wat je nog gaat doen en kijk uit naar je volgende verhaal.
knuffel van mij, Ingrid -
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:40
Gert:
Hi Paola,
Foto van Annie: Zwangerschapsgymnastiek vóór de zwangerschap :-). Over diefstal en foto's. Dat lijkt me nog het meest vervelend, dat je je foto's zou kwijtraken. Upload je ze tussendoor naar internet, of is dat niet te doen?
Geniet ervan!!!!!!!!!!!!
Hartelijke groeten, Gert
-
12 December 2012 - 12:41
Gert:
Oeps, sorry, het ding deed niks. En ik maar blijven klikken.
GrGert -
12 December 2012 - 12:43
Brigitte:
Hey Paolita,
Wat een mooi verslag, heerlijk zo wandelen in de bergen. Geniet nog lekker van je resterende tijd. xxx -
12 December 2012 - 16:33
Esther:
Lieverd.
Fijn te lezen dat je het zo fijn hebt en geniet. Helemaal blij mee. Hier is het ook oké. Zowel zakelijk
( ook na 1 jan ) en privé. Dikke kus en geniet nog met volle teugen verder. Goede reis. -
12 December 2012 - 19:25
Caroline:
Jij bent ondertussen wel lekker 'Ruzzle' afgekickt... Beter! -
12 December 2012 - 19:45
Hilbert-Jan:
Hey Paola, geweldig dat ik kan meegenieten van je fantastische reis. X -
12 December 2012 - 21:04
De Blommetjes:
Hi Paola,wat een gafe reis ben je aan het maken zeg!
We beleven en lezen echt met heel veel plezier je reisverslag.
Het is echt een avontuur en dat kamperen met de pinguins is wel een topper !
We zijn heel benieuwd wat je de komende 2 weken nog gaat meemaken
Heeeeeeel veel reisplezier.
De Blommetjes -
13 December 2012 - 10:38
Henri De Pater:
Hoi Paola, indrukwekkend en leuk om te lezen. Wij beginnen bijna aan de laatste werkweek van het jaar. Hier dus nog even buffelen..... Groet, Karin en Henri -
13 December 2012 - 11:43
Mirjam Schut:
He stoer wijf,
Wederom een heerlijk reisverslag om te lezen. Na je vakantie nog 6 weken vrij om al je indrukken te verwerken? haha. Ga nog lekker verder genieten en kijk er naar uit om al je verhalen nog eens live mee te maken. You go girl. Dikke xxx -
13 December 2012 - 13:51
Menno:
Hahaha, daarom sta ik ook bijna nooit op een foto tijdens mijn reizen ;-)
Stoere verhalen weer Paola. Geweldig te lezen dat je het zo naar je zin hebt... ik kijk nu al weer uit naar je volgende verslag. Xx Menno -
13 December 2012 - 22:12
Marlies:
Hey!
Een echte klifhanger (hahaha) aan het eind van je verhaal! Ben nu al nieuwsgierig!!! Klinkt allemaal weer super! Wat gaat 't toch snel!'
Groetjes, Marlies x -
14 December 2012 - 19:34
Wil:
Hoi Paola
Ik heb weer genoten van jouw verslag geweldig.
Dat wordt straks lange koffie pauze om de foto's te bekijken.
Geniet er verder nog van.
Liefs Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
