Laatste week = Outdoor week!!

Hallo allemaal,

Sorry dat het zolang heeft geduurd, maar de laatste week is echt te leuk en te actief geweest om nog maar ergens ruimte te vinden om achter een pc te kruipen.
Inmiddels ben ik weer terug in het natte Nederland en schrijf ik mijn laatste reisverslag thuis vanachter de vertrouwde pc.

De laatste week breng ik door in het Nationaal Park Los Glaciaros met als belangrijkste plaatsen El Calafate en El Chalten. Omdat dit behoorlijke toeristische trekpleisters zijn, adviseren alle reisgidsen om vooraf te reserveren, want ook hier geldt 'vol = vol'.
Dus eenmaal aangekomen in El Calafate ga ik mijn dagen inplannen en waar nodig de reserveringen vastleggen. Het aller aller belangrijkste is de kayak excursie bij de upsala gletsjer die niet dagelijks georganiseerd wordt. Gelukkig lukt het om deze excursie voor de volgende dag te boeken. Daarna zal ik doorreizen naar El Chalten en leg ik mijn bus en hostal vast om daar te kunnen verblijven. Zo gezegd, zo gedaan. Nu alles geregeld is, ga ik extreem genieten van mijn laatste week. Totdat ...........................

Ik bij terugkomst in mijn hostal het bericht krijg dat de kayak toer gecancelled is!!!! Zo, daar ben ik ff niet blij mee zeg. Dus ik direct naar het boekingskantoor van Fitz Roy Expeditions om uitleg te krijgen. De reden van annuleren is een kapotte boot en de komende paar dagen kunnen ze niet beloven dat de boot gerepareerd is. Ik zie mijn kayak droom vervliegen en ben heel blij met mijn 'Hardijzer-bloed' (gna gna) dat mij dit toch echt niet gaat overkomen. Nadat de mevrouw achter de balie hoogrood is aangelopen, komt de manager van het kantoor erbij. Die heeft volledig begrepen hoe je met teleurgestelde klanten om moet gaan en doet mij een fantastisch aanbod!!!
Ik ga morgen in plaats van kayakken gratis down hill mountain biken en naar het Glaciarium. De manager gaat mijn reserveringen voor de bus en het hostal in El Chalten vervroegen. Als ik daarna terugkom naar El Calafate is de boot gemaakt en kan ik alsnog de kayak tour doen. Een geweldige deal die ik met beide handen aanpak en die mij weer tot een tevreden klant stemt :).

Op de 12e van de 12e van de 12e is het dus op de pedalen in plaats van peddelen. Met een enorme bruine monstertruck word ik opgehaald door gids Luis. In de truck gaat ook een groep Franse bejaarde toeristen mee die hun eigen gids hebben, dus Luis is vandaag (wederom) een prive gids. Superaardige vent die van de streek houdt en vol passie vertelt over het ontstaan en de vormen van de berg, de oorspronkelijke bewoners die zijn uitgemoord door president Roca begin 20e eeuw en de grensvete tussen Chili en Argentinie.
De monstertruck brengt ons de berg op naar een heel ander landschap met rotsen en mooi uitzicht over 'Lago Agentino' waar condors op de thermiek zweven. Ik heb een strakke actie door te vergeten de batterij vanuit de oplader in mijn fotocamera te doen. Lang leve de mobiel, waardoor ik gelukkig toch nog foto's kan maken!!! De Fransen hobbelen door met de bus en ik ga samen met Luis 2 (ik ben de enige!!!) afdalen met de fiets. Super gaaf en gaat best hard.
Na een welverdiend biertje bezoek ik 's middags het ijsmuseum Glauciarium. Twee en een half uur bevind ik mij tussen foto's en films van gletsjers. Echt een ontzettend mooi, modern en leerzaam museum met voor mij veel herkenbaarheid van wat ik over de wereld al aan gletsjers gezien heb.
Daarna is het klaarmaken voor El Chalten waar ik morgen met de bus naar toe ga. De missie voor vanmiddag is cash geld inslaan, want in El Chalten schijnt er maar één pinautomaat te zijn die het vaak niet doet en credit cards zijn nog niet zo gangbaar daar.

In de bus zit ik naat Tucker uit Montana (VS). Tijdens de busreis van drie uur kletsen we zes uur. Super aardige gozer die dol is op outdoor sporten en bovendien ook aan telemarken doet. Helemaal gezellig dus.
Ik check in bij het hostel waar ik mijn kamer deze keer deel met een Amerikaanse vetklep die overal over zeurt en een zowaar Nederlandse jongen die ietwat arrogant overkomt en hier de wandelingen doet op college schoenen (!). Wat een figuur joh. Ik heb maar niet gevraagd hoe hij aan die snee in zijn voorhoofd is gekomen .................

De eerste dag in El Chalten is orientatiedag. Ik boek voor morgen de Viedma Pro excursie en verzamel informatie over wandelingen die je hier kunt maken in het Nationaal Park. Het dorp is een lint en je loopt je suf. Dus ik huur een fiets en ga cruisen door het dorp en bezoek een paar weinig interessante uitkijkpunten.
's Avonds is het heerlijk relaxen in La Waffleria. Met mijn boek (ben nog steeds in de eerste bezig ......) en prima raggaemuziek geniet ik enorm van een heerlijke waffle de la casa met o.a. calafate ijs en heeeeeeel veel vers fruit. Ik weet niet waar ze dat vandaan halen, want de supermarkt is ni El Chalten nog triester dan triest.

Na een soort rustdag is het weer tijd voor actie!! Viedma Pro staat op het programma. Met een behoorlijke grote groep mensen stappen we in de bus naar een haven en worden daarna met een boot naar de Viedma gletsjer gebracht. Dit is de op een na grootste gletsjer van Argentinie van 80 km lang en 5 km breed. Door de aanwezigheid van nunataks heeft deze gletsjer veel zwarte strepen die op asfalt lijken. Nunataks zijn bergtoppen die hoger zijn dan de gletsjer, waardoor de gletsjer splitst en na de berg weer samenkomt, waardoor de grond omhoog wordt gedrukt en zwarte strepen veroorzaakt. Die wijsheid heb ik opgedaan in het Glauciarium ;).

Eenmaal op de Viedma gletsjer splitst de groep. We blijken maar met drie personen de Viedma Pro te doen. Rachel uit UK (wiens hele backpack in Buenos Aires is gestolen uit het hostel!!!) en Annet uit Maastricht. Annet reist met een groepsreis van Baobap en zit net in de groep na de groepsreis die Gert en Maartje ook met Baobap hebben gedaan. Superleuke meiden waar ik een geweldige dag mee ga beleven. De stijgijzers worden ondergebonden en we wandelen over het eindpunt van de gletsjer. Het landschap bestaat naast sneeuw uit mooie gekleurde bruin / rode bergen. Een heel ander landschap. De gletsjer is behoorlijk vuil met blauwe holen die op kaas lijken. Echt ijsgrotten zoals in de folder krijgen we niet te zien. Leuke tocht, maar qua gletsjer niet heel spectaculair.

Onze excursie gaat na de gletsjerwandeling pas echt beginnen. De Viedmo Pro is namelijk een combinatie van ice hiking & ice climbing. Het ijsklimmen is geweldig! Met de lunch hebben we een prachtig uitzicht op het gletsjermeer en we boffen met veel zon. We maken vijf verschillende klimmen van ongeveer 8 meter waarvan ik de enige ben die de vijfde haalt met een overhellend stukje. Na afloop als traktatie baileys met schoon ijs van de gletsjer. Echt een prachtige dag gehad. Leuke activiteit, gezellige mensen, mooi landschap en prachtig weer. Wat wil een mens nog meer??

Mijn laatste twee dagen in El Chalten ga ik wandelen in het National Park rond Cerro Fitz Roy (3400 meter) en Cerro Torro (3100 meter). De bergen liggen vaak in de wolken, maar met een beetje geluk en factor tijd hoop ik toch een mooi uitzicht op deze bergen te krijgen waar veel bergbeklimmers zich tot aangetrokken voelen.

De wandelroute gaat voornamelijk door het bos en over een soort heide achtige stukken. In het park leven huemel herten en puma's, maar die krijg ik niet te zien. Ik zie wel een grappig beest met bruin - wit en zwarte strepen, waarvan ik niet weet wat het is. De lol is daarvan af als ik in de avond drie van die beesten gewoon in het dorp zie scharrelen. Een beetje navraag levert op dat dit een stinkdier (!!) is. Haha. Weer wat geleerd.

De wandeling op de eerste dag naar Lago Los Tres is gelijk de moeilijkste van het park, maar ik vond de klim in Torres del Paine veel pittiger dan hier. Eenmaal boven is er een geweldig uitzicht op een blauw ijsmeer en groen meer met op de achtergrond de pieken van de Cerro's in de wolken die steeds meer oplossen. Ik neem hier meer dan twee uur de tijd om te genieten van de zon en het uitzicht. En omdat ik de tijd neem heb ik ook het geluk dat Fitz Roy helemaal zichtbaar wordt.
Dat is het moment dat ik van mezelf terug mag lopen naar El Chalten wat gelukkig alleen maar een paar uur afdalen is.
Vandaag heb ik het gepresteerd om meer dan 12 uur met een wandeling bezig te zijn waar eigenlijk 8 uur voor staat. Enorm prettig om alle tijd voor jezelf te hebben en optimaal te kunnen genieten van mooie uitzichtpunten en het spotten van voor mij nog onbekende bloemen.

De volgende dag schijnt de zon weer volop en ik kies de wandeling naar pamorama uitzicht. Duizend meter stijgen, maar zonder steile stukken. Is eigenlijk continue omhoog lopen. Eerst een soort heide, dan bos en uiteindelijk kale steenvlakte waar het kouder is. Vandaag jas uit / jas aan en omgekeerd en dat keer tien. Weer veel nieuwe bloemetjes en behoorlijk wat vogels. Op het uitzichtpunt waait het behoorlijk en is het koud, maar je hebt mooi overzicht over de gletsjers, lago Torro en de bergen.
Terug naar het dorp is het weer een makkie met alleen maar afdalen, waarna ik mezelf nestel tussen de locals in leuk dorps koffiehuis zonder toeristen. Persoonlijk vind ik dit dorp niet zo spannend. Beetje achtergebleven oord wat ik vooral zal herinneren aan de ongelofelijk oude auto's die hier rijden die half uit elkaar vallen.
Prima moment om afscheid te nemen en met de bus terug te gaan naar El Calafate. Een busreis door het gebied waar de Andes begint. Het uitzicht op de Andes is prachtig, maar de begroeiing is hier vooral eentonig. Door weinig neerslag, kou en harde wind groeit er amper iets. En dat alles dankzij de Andes.
Ik realiseer me vandaag dat de vakantie bijna voorbij is. Laatste keer busreis, laatste keer in dit landschap, laatste keer lopen met de rugzak. Wat gaat de tijd toch snel. Zes weken lijkt lang, maar time flies when you're having fun.

De volgende dag word ik door Fitz Roy Expeditions opgehaald om te gaan ................ kayakken!! ik ben opgelucht als de bus verschijnt, want was ergens toch een beetje bezorgd of het door zou gaan. We rijden naar een haven waar we met veel mensen op de catamaran stappen. Daar ontmoet ik Joke uit Amsterdam die vandaag mijn buddy is. We varen over het grootste meer van Argentinie (100 km lang) Lago Argentino. De ijsbergen worden steeds groter en ik maak veel te veel foto's. Per direct kunnen alle vorige foto's van ijsbergen gedelete worden!!!
We varen naar de voormalige schapenranch Estancia Cristina waar de groep splitst. Voor kayakken zijn we met 12 personen en stappen we over op een kleinere boot. De crew heeft er zin in. De muziek gaat hard en het is een groot omkleedfestijn om ons in thermals, dry suit en boots te heisen. Alles super waterdicht. Na uitleg over veiligheid en techniek peddelen we twee uur tussen kleine tot enorm grote ijsbergen met regelmatig fotostops. En wat een mazzel met het rimpelloze water en de strak blauwe lucht!! Erg gaaf en Joke vindt het 'zo cool'. We maken foto's van elkaar met als doel deze na afloop te delen met mede kayakkers. Na de kayak terug naar de Estancia waar we zelfs nog tijd hebben om het museum te bezoeken. Erg leuk!! Eigenlijk drie excursies in één.

Eenmaal terug in El Calafete switch ik van hostal. Toen ik hier vanuit Chili aankwam wilde ik in de Lonely Planet top choice zitten, maar dat was vol. Dus voordat ik naar El Chalten vertrok, heb ik alsnog de top choice voor twee nachten kunnen reserveren.
Wat een gastvrijheid in Lautaro. Die jongen van de receptie gaat zelfs googlen op Waddinxveen. Wat een giller!!! Voel met gelijk thuis. Superleuke meiden op de kamer uit Australie en Nederland (ja ja. Alweer!!). Die weten te vertellen dat afgelopen week bij Torres del Paine een bus met 50 passagiers is omgerold vanwege de harde wind. Echt ongelofelijk hoe sterk de natuur kan zijn.

Op mijn laatste dag in El Calafate ga ik naar DE trekpleister waar elke toerist hier voor komt: de Perito Moreno!!
Dit is wel de meest georganiseerde plek die op heel de reis ben tegengekomen. Echt keurig aangelegd en volledig georganiseerd voor massa toerisme. Er zijn vijf wandelroutes aangegeven die ik alle vijf loop om de gletsjer vanaf verschillende punten te kunnen bekijken.
De Perito moreno is mooi met de vormen van een ananas (pinnacles). 250 km2 groot en beweegt 200 meter per jaar. Hiermee is het de snelst bewegende gletsjer, die echter NIET kleiner wordt.
Het geluid van vuurwerk in de verte is een kleine afbrokkeling van ijs en het geluid van onweer een grote. Het is spannend om te kijken waar het ijs in het water valt. Net als met zo'n spelletje waar je stokken moet vangen die om beurt naar beneden vallen.

Terug in het dorp El Calafate ga ik naar het kantoor van Fitz Roy Expeditions om te trakteren op chocola, omdat ze mij geweldig hebben geholpen na het kayak gedoe. Ik spreek nog met de manager die vertelt dat de Viedma excursie van vandaag is geannuleerd vanwege de harde wind. Wat een mazzel heb ik toch met het weer gehad! :)

Nu wordt het tijd om de laatste pesos te verbrassen. Op straat is een leuke muziek- en dansgroep als aanloop naar carnaval en ik kom voormalige roommates tegen uit Amerika die een halfjaar vrijwilligerswerk gaan doen in Bolivia; Engelse les op een universiteit. Het is opvallend hoe veel reizigers het reizen combineren met vrijwilligerswerk om rond te kunnen komen met weinig kosten.
De laatste avond breng ik een bezoek aan het lokale casino die niet onderdoet voor Holland Casino. Jammergenoeg betalen de gokmachines ook net zo slecht uit als in Nederland. Haha.

19 december is echt mijn laatste ochtend hier. Heerlijk ontbijt met homemade bread. Belen en Dario van hostal Lautaro zijn echt zo relaxt en gastvrij!
De rugzak wordt ingepakt en ik wil de laatste uren besteden aan het back uppen van mijn foto's en het schrijven van mijn laatste reisverslag. Maar het is te gezellig in de huiskamer van het hostel. Voor mij zit het er op, maar ik klets heel de ochtend vol met Amerikanen en een stel uit Hong Kong die aan het begin van hun reis zijn en allerlei tips vragen over wat te doen. Ik lijk wel een toer verkoopster.

De taxi brengt mij naar het vliegveld waar het een heel gedoe is met inchecken. De baliemeneer is niet zo sterk in communiceren, maar ik denk te begrijpen dat er problemen zijn met het vliegtuig. Na lang wachten heb ik dan toch mijn instapkaart voor de vlucht naar Buenos Aires. Eenmaal in het vliegtuig wordt het wat duidelijker. Waarschijnlijk was het vliegtuig overboekt en ik heb nu een riante fauteuil in de comfort class met veel beenruimte en iets luxer eten. Dit is zeker niet verkeerd.
Ook de vlucht naar huis verloopt prima. Wat is een personal video system op zo'n lange vlucht toch een uitkomst, waarmee je zelf je favoriete muziek en films kunt selecteren.

Na de roerige start van mijn cameradiefstal is alles prima verlopen en ik heb het werkelijk geweldig gehad!!
Veel moois gezien, leuke mensen ontmoet, heerlijk actief bezig geweest en alle highlight gezien die ik vooraf in mijn hoofd had. En uiteraard weer veel reiservaring rijker :).

Travel is the Only Thing You Buy that Makes You Richer !!!

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn reisverslagen en tot snel!!!

Groetjes van Paolita