Winters Sapa

Na vijf dagen verblijf (en vakantie) in Sapa is het tijd om door te reizen. Nu ik nog de luxe van een pc op de kamer heb, stuur ik jullie een update vanuit koud, mistig en regenachtig Sapa.

Terwijl ik me voorbereid op een volgende horror busrit, ben ik aangenaam verrast dat de verplaatsing van Dien Bien Phu naar Sapa gaat plaatsvinden in een Ford Transit minibus -prima auto he Caatje ;)- waarin zelfs stoelen leeg blijven. Soms zit het mee…….

De route van vandaag is ruim 250 kilometer door de bergen waarvan de eerste drie uur en de laatste twee uur over een best aardige weg. Daar tussenin stuiteren we twee uur over een weg in aanleg alsof je op een  skippybal zit. Onderweg eten we in een Vietnamees tentje waar gekookt wordt waar je bijstaat. De eerste noodle soup is een feit en erg lekker. De mannen roken hier tabaco met een grote holle buis waar iedereen aan lurkt. In de dorpen wordt weer flink getoeterd door de chauffeur in de hoop nieuwe passagiers op te pikken. Niks bushalte; gewoon je hand opsteken langs de weg. In de bus zit ik (alweer) naast een Fransman die niet raakt uitgepraat over de heftige oorlog tussen Frankrijk en Vietnam in de jaren '50. Frankrijk verloor de strijd waarna Vietnam niet langer een kolonie van Frankrijk was, maar zelfstandig werd. Best interessante informatie dus.

We gaan steeds hoger de bergen in om te eindigen in bergdorp Sapa. Gelegen aan de voet van de hoogste berg van Vietnam ‘ Fansipan' (3.143 meter) die ook wel het dak van Indochina wordt genoemd. Sapa ligt op zo'n 1.400 meter hoogte en is bekend van vier seizoenen in 1 dag. In de ochtend frisse lente, rond de middag (als het goed is) zomers zonnetje, in de loop van de middag wolken, mist en regen die veel weghebben van de herfst om ‘s avonds te eindigen in winterse kou. En koud is het!!!  

Ik heb gisteren voor de zekerheid een hotel geboekt via bookings.com, omdat in Sapa veel touristen komen. En het hotel is een schot in de roos. Vriendelijke mensen en geweldige kamer met: waterkoker, open haard, eigen pc en electrische deken (jawel!!). Mijn eerste reactie is ‘wat een onzin', maar oh oh wat is het lekker. Het is in de nacht namelijk echt koud. Veel mensen blijken niet goed voorbereid op de kou en vele regen in deze regio, dus je ziet vrijwel iedereen koukleumend over straat gaan.

‘s Avonds op straat kom ik heel toevallig in gesprek met Cho Cho. Een goedlachse Black M'kong vrouw die best redelijk Engels spreekt en prive gids is voor wandelingen over de paddy's (rijstterrassen) waar Sapa om bekend staat. Ze laat me een boekje zien met recencies van andere reizigers en ik ben verkocht. She's the best!  

De volgende dag ga ik op stap met Cho Cho in de dikke mist en regen. Beetje jammer dus. De wandeling begint met een soort optocht van toeristen die begeleid worden door M'kong gidsen. Al snel dalen Cho Cho en ik af om weg te gaan van de gebaande paden. Echt geweldig! We lopen gewoon midden door de paddy's en balanceren soms op zo'n smal randje. Cho Cho laat me de allermooiste plekken zien met een prachtig uitzicht, ondanks het slechte weer. Tjonge jonge ….. hoe mooi zal het zijn als de zon schijnt? Door de regen is het een en al blubber en glad, maar dat heeft wel wat. Ondanks dat in september de rijst is geoogst, is het landschap fantastisch. Zover je kunt kijken zie je rijstterrassen in de kleuren, bruin, groen en rood. Onderweg kom je de etnische bewoners tegen die heel vriendelijk zijn.
Heel opvallend vind ik de jonge moeders hier. Het is vrijwel standaard dat ze op hun 17e hun eerste kind krijgen en rond hun 23e drie kinderen hebben. Soms probeert een kindje iets te verkopen, maar daar moet je niet in meegaan. Onderwijs wordt in Vietnam gratis verzorgd door de overheid. Als er dan toch ouders zijn die hun kinderen niet naar school sturen, maar laten werken om geld te verdienen, dan is het beter dat de toeristen dit niet steunen.  

Cho Cho vertelt mij over van alles; het boerenleven in de villages, de cultuur en klederdracht van de verschillende minderheden, de strijd tussen de Vietnameese overheid en minderheden en zelfs de opiumverslaving van haar overleden schoonvader wordt besproken. Heel de dag komen we amper toeristen tegen en heb je het gevoel dat de bewoners volledig accepteren dat je een kijkje neemt in hun leven.
Na een overheerlijke noodle soup met ei neemt Cho Cho me mee naar haar huis om voor te stellen aan de familie. Je kunt eventueel bij haar slapen als homestay, maar geen haarop mijn hoofd die dat zou willen. Wonen is hier nog echt primitief. De gehele familie woont bij elkaar in een vochtig en koud huis van hout en bamboe. Brrrr. Geef mij mijn electrische deken maar. Haha!
Als het al donker wordt, word ik geheel in Vietnameese stijl teruggebracht naar Sapa. Dat betekent met zijn drieen (zoonlief brengt ons weg) op een scooter met slechte verlichting over een weg met veel kuilen. Maar eind goed al goed en een passende afsluiting van een geweldige dag! Cho Cho bedankt :).

Na een paar intensieve dagen gun ik mezelf een dagje niks doen. Het is de hoogste tijd om reisverslagen te sturen en ik doe een rondje dorp met veel massagesalons, karaoke bars en (nep?) ‘North face' winkels met outdoor kleding. De markt is hier verrassend leuk. Kleding, vlees, vis, groenten en fruit en overal de vrouwen die gewoon buiten op straat de lekkerste maaltijden klaarmaken. Het eten is hier echt super lekker! Loempia's, gebakken banaan en veel gerechten met honing. Mmmmmm.
Het is heerlijk levendig op straat met overal gekleurd geklede vrouwen die van de bladeren van planten textiel spinnen, je iets proberen te verkopen, met je willen shoppen of wandelgids willen zijn. Het voordeel als je, zoals ik, wat langer in Sapa blijft is dat ze je gaan herkennen, waardoor ze mij geeneens meer aanspreken. Ik zeg: beterrrrrr!  

De volgende dag ga ik op motobike tour samen met gids Tho. Tho rijdt en ik zit met mijn twee maten te grote, wat door moet gaan als, helm achterop. Tho kiest het eerste deel voor de moeilijke route; buffalo road. Af en toe glijden de wielen weg in de blubber en spring ik er af om niet te vallen. We hebben vreselijke lol. We bezoeken villages waar de Red Dao wonen. Dat is een minderheidsgroepering die rondloopt met een soort kabouter Plop mutsen en die bekend zijn van kruidenbaden. De vrouwen maken sierlijke kleding en prachtige mutsjes voor de kinderen. Toch ben ik elke keer weer verbaasd als we door een dorp (= village) rijden dat mensen zo leven. Tho vertelt veel over de cultuur met zeer traditionele rolverdeling tussen de mannen en de vrouwen en het uithuwelijken. De Vietnamese overheid treft de laatste tijd wel maatregelen om meer gelijkheid te krijgen en ook kinderen de kans te geven naar school te gaan in plaats van te laten werken. Dat is een goede ontwikkeling.  

In de middag toeren we over een prima weg door de omgeving en bezoeken we twee niet noemenswaardige watervallen. Het is rete koud en de mist wordt steeds dichter. Helaas geen uitkijk op Heaven's Gate op 2.000 meter hoogte. Maar we kletsen wat af en ik word steeds wijzer over Vietnam en leer een paar basis woorden. En ik zing Hollandse liedjes voor Tho, want dat vindt hij leuk. Wederom een heerlijke dag. Op pad gaan met een gids is echt een aanrader hier! Geheel verkleumd komen we terug in Sapa. Tijd voor een overheerlijke eend met honing met op de achtergrond gezellige reggaemuziek.

De laatste dag is een soort wachtdag. Morgen, op zondag, is er 120 kilometer verderop een markt die ik niet mag missen. Ik wandel naar Cat Cat village met een hoog gehalte ‘You wanna buy?' en ‘You want motobike?'. Je leert hier prima nee zeggen of als je iets wilt kopen scherp onderhandelen. In mijn vloeiend Vietnamees ‘Oi troi oi' laat ik weten dat iets veel te duur is en dan lukt het meestal wel om voor de helft van de prijs te kopen. Het went snel.
En zo komt een eind aan mijn verblijf tussen enorm grote paddy's. Het weer zat niet mee, maar ik heb mooie landschappen gezien en een goed beeld kunnen krijgen van de etnische groepen die hier wonen. Het is een hard bestaan met veel werken voor weinig geld; niet iets om jaloers op te zijn. Maar Sapa was een prima plek om vakantie te vieren en ontzettend gezellig!