Tempels en monniken in Luang Prabang

Zooooo, ik was vanochtend enorm blij met mijn yoghurt als ontbijt na drie dagen jungle met rijst, rijst en rijst .... 

Welkom in Azie!!! Of zoals ze hier zeggen Sabaai-dii.

 Ik ben nu ruim een week onderweg, dus genoeg ervaringen om met jullie te delen via deze site. Tot nu toe verloopt alles prima. En mijn fotocamera is nog niet gestolen. Dat is dus een betere start dan vorig jaar.

 De eerste dagen heb ik doorgebracht in Luang Prabang. Deze plaats staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst, dus dat is de moeite waard om te bezoeken. Het is prachtig gelegen aan de Mekong en er zijn ontzettend veel tempels en monniken in oranje gewaden. Luang Prabang is een vredig stadje waar je al kan genieten van het dagelijks leven. Schoolkinderen, tuk tuks, koken op straat en uiteraard de nachtmarkt. Gelukkig zonder het opdringere "You want to buy mam?" De eerste dag loop ik de 100 meter hoge heuvel Phu Si op waar je overal boeddha beelden ziet staan en vanaf de top is een mooie zonsondergang te zien over de Mekong. De volgende dag ontkom ik niet aan tempels. Het is vandaag echt enorm heet, maar in de tempels moet je degelijk gekleed zijn. Dus jurk tot over de knieen en bloes met lange mouwen. Pfffff. Daar loop ik dan onder mijn uv-paraplu. Ik ben enorm blij dat ik die op het laaste moment in mijn rugzak heb gestopt, want hij is nu al onmisbaar. Elke tempel beschikt over een aantal soort gebouwen waaronder de sim, that, hor tai en hor kang. Oftewel het hoofdgebouw, relikwieen kapel, bibliotheek, huisje met enorm grote trommel om de monniken wakker te maken en de monnikenverblijven. De gebouwen zijn versierd met veel bling bling, draken, olifanten en boeddha is overal. Het mooiste vind ik om te zien hoe de monniken hier leven. De leeftijd verbaasd me overigens wel; al heel jonge monniken (jaar of zeven schat ik) worden hier geschoold door de oudere monniken = big man. Die oranje gewaden overal vindt ik echt leuk om te zien en lekker kleurig. En monniken gaan met hun tijd mee, want ook zij lopen rond met een mobiele telefoon en I-pad. Dat had ik niet gedacht. 

De volgende dag staat in het teken van actief bezig zijn. Om zes uur in de ochtend kniel ik met mijn mandje sticky lice (plakrijst) langs de hoofdweg om eten te geven aan de monniken die elke ochtend langslopen om eten te verzamelen in hun bedelnap. Dat heet de Tak Bat. Deze aalmoezenceremonie is heel gebruikelijk in Laos, maar ik voelde me er niet helemaal gemakkelijk bij en weet eerlijk gezegd nog niet wat ik ervan moet denken........ 
Dan maar lekker zweten op de mountain bike naar de Kuang Si watervallen. Het is een pittige tocht van ruim 30 kilometer over de heuvels, maar wel prachtig langs rijstvelden en dorpjes zoals de mensen op het platteland leven. Kinderen langs de weg geven je een high five (best lastig als er vier tegelijk op je af komen rennen) en oude gebitloze vrouwen lachen en zwaaien het hardst. Echt leuk om te zien :). De Kuang Si watervallen zijn prachtig!!! Het is fijn wandelen in het koele bamboebos met prachtige turqoize waterpoelen waar je in kunt zwemmen. De terugweg is hetzelfde als heen. Alleen is het nu kennelijk wastijd. De mensen in de dorpen zitten geknield en volledig ingesopt naast de regenton om zich met een klein kommetje af te spoelen. Dit is echt een stap terug in de tijd, maar de mensen hebben het volgens mij wel goed. Ik wil bij deze Gerdien bedanken voor deze enorm goede tip, want het was een prachtige dag!!

 De laatste dag in Luang Prabang had ik niet gepland, maar ik ontkom er niet aan, omdat de slow boat naar mijn volgende bestemming niet elke dag vaart. Ik bezoek een tempel waar UNESCO de opleiding verzorgt voor jonge monniken om de Lao kunst in stand te kunnen houden. Daarna bezoek ik het etnische museum dat verrassend leuk is met veel informatie over de etnische groepen in dit land, het weven van zijde en katoen en het vlechten van bamboe manden. Het uitstapje naar het Koninklijk paleis (nog strengere kleding eisen!!) had ik beter kunnen skippen. Maarja, smaken verschillen. Aan het einde van de dag doet een jonge monnik een poging tot een Engels gesprek. Hij is echter beter in rochelen. Samen kijken we naar de foto's op mijn camera, want daar vroeg hij om. Tja, waarom niet? Daarna wandel ik verder langs de Mekong waar bootsmannen mij uitnodigen voor een Lao beer. Ondanks het gebrekkige Engels is het toch heel gezellig. "You married? You babies?" Tja, daar draait het hier kennelijk om . HAHA. Na een laatste rondje over de nachtmarkt en een typisch Aziatische lange broek rijker neem ik afscheid van deze fijne plek. 

Tot zover. Mijn verhaal gaat eigenlijk nog verder, maar het verzenden lukt niet, omdat het kennelijk te groot is voor de computer.

Dus ik knip het in twee delen in de hoop dat het verzenden nu wel lukt. Tot het volgende verslag! :)